در توسط ای در طی چند سال گذشته آهنگ های پاپ کوتاه شده اند ، که توسط هوی و هوس سرویس های جریان و الگوریتم ها محدود شده است. این روندی است که دوریان الکترا ، آزمایشگر آلت پاپ ، روان جنسیت ، به طور واضح از آن لذت می برد و اکثر آهنگهای My Agenda – پیگیری دیوانه وار به سال اول ، با شکوهترین سال گذشته با افتخار OTT ، Flamboyant – در حدود دو دقیقه است. . با این وجود ، همانطور که در اولین حضورشان بود ، الکترا وقت را عاقلانه استفاده می کند و مهمانان بی شماری (Faris Badwan ، ترسناک ، جمعه ، ربکا بلک ، مردم روستا ، و بسیاری از افراد دیگر) را به آهنگ هایی تبدیل می کند که بین پانک ، هاردکور و الکترو پاپ پر سر و صدا قرار دارند .

همانند Flamboyant ، الکترا به کشف مفهوم مردانگی و یکنواختی می پردازد ، اما این بار آنها قلمرو تیره تر را کشف می کنند. بازکننده تهاجمی F the World تنهایی “incels” را منحرف می کند ، در حالی که Ram It Down شعرهای مربوط به همجنسگرایی نهفته را با هاردکور شاد پیچ ​​خورده و تزریق استروئید ترکیب می کند. حتی پاپ خالص بازی باربی پسر پسرانه PC Music نیز ریشه در ایده های کمال جسمی دارد.

در حالی که لحظاتی وجود دارد که همه چیز تحت فشار سنگین می شود – حالت Monk یک کاکوفونی فلزی وحشتناک در جستجوی یک آهنگ است – My Agenda اثبات دیگری بر توانایی الکترا در ایجاد یک پاپ اعتراضی قابل تأمل است که به نظر یک شورش مناسب است . ویدیوی Sorry Bro (دوستت دارم) توسط دوریان الکترا را تماشا کنید.