KATHMANDU ، نپال – آنگ ریتا شرپا که با صعود به مرتفع ترین کوه جهان ، کوه اورست ، 10 بار بدون استفاده از اکسیژن اضافی ، شهرت جهانی کسب کرد ، روز دوشنبه در خانه دخترش در کاتماندو درگذشت. وی 72 ساله بود.

مرگ وی توسط خانواده و انجمن های کوهنوردی نپال تأیید شد. هیچ علتی مشخص نشده است ، اما او در سالهای اخیر از بیماری های متعدد ریوی و مغزی رنج می برد که به گفته همكاران می توانست از سالها صعود در ارتفاعات بدون اکسیژن بطری ایجاد شده باشد.

بیشتر کوهنوردان هنگام صعود به قله های بالاتر از 8000 متر از اکسیژن اضافی استفاده می کنند ، کوهنوردان ارتفاعی “منطقه مرگ” نامیده می شوند زیرا هوا بسیار نازک است و بدن انسان شروع به خاموش شدن می کند. در اوایل کار خود به عنوان باربری و بعداً به عنوان راهنمای کوه ، آنگ ریتا متوجه شد که هرگز نیازی به اکسیژن اضافی احساس نمی کند ، حتی اگر بطری های آن را برای کوهنوردان دیگر حمل می کرد. وی در اولین صعود خود به اورست در سال 1983 یا در نه صعود بعدی خود ، که آخرین آن در سال 1996 بود ، از آن استفاده نکرد.

در تنها سفر زمستانی خود در اورست ، در سال 1987-88 ، او و یک کوهنورد کره ای درست در زیر قله در شرایط بد آب و هوایی راه خود را گم کردند و کل شب را برای گرم نگه داشتن ورزش های هوازی انجام دادند.

آنگ ریتا رکورد جهانی گینس را در اکثر صعودهای اورست بدون اکسیژن بطری دارد ، رکوردی که بی نظیر باقی مانده است . (شرپی دیگر ، کامی ریتا ، رکورددار کل صعودهای اورست است ، که 24 بار این کار را انجام داده است ، اما شناخته شده بود که او از اکسیژن بطری استفاده می کند.)

نپالی دولت از آنگ ریتا با جوایز متعددی ، به ویژه نشان درجه یک درجه شاکتی پاتا در سال 1990 ، تجلیل کرد.

“مرگ وی یک ضرر جبران ناپذیر برای صنعت سنگنوردی کشور است”. رئیس جمهور بیدیا دوی بهندری از نپال در توییتر خود نوشت.

آنگ ریتا شرپا در سال 1948 در یلاجونگ ، دهکده ای کوچک در نزدیکی تامه در منطقه اورست نپال متولد شد. مادرش ، چوکی شرکا و پدرش ، آایالا شرپا ، کشاورز بودند. آنگ ریتا هرگز تحصیلات رسمی را انجام نداد (تا سال 1961 كه ادموند هیلاری ، اولین كوهنوردی كه به قله اورست رسید ، مدرسه ای در خومجونگ ساخت) هیچ مدرسه ای در منطقه اورست تاسیس نشد. او الفبای نپالی را به تنهایی آموخت و به سختی توانست نام خودش را بنویسد.

آنگ ریتا روزهای کودکی خود را در مراتع مرتفع می گذراند و چمن ها را می چراند ، سیب زمینی می کارد و کالاها را از بازارهای نزدیک. او از 15 سالگی باربری شد و به سرعت به شهرت زیادی دست یافت و در نهایت لقب Snow Leopard را به خود اختصاص داد.

اگرچه او در زیر سایه کوه اورست بزرگ شده بود ، اولین کار او به عنوان باربر صعود به داولاگیری ، یک توده هیمالیایی بود که هفتمین مرتبه بلند جهان را شامل می شود کوه ، که برای آن کفش و تجهیزات نداشت.

پس از حدود 15 سال باربری ، به یک راهنمای کوه تبدیل شد.

آنگ ریتا علاوه بر 10 بار صعود به اورست ، در مجموع چهار بار از دائولاگیری و همچنین قله هیمالیا چو اوو – همچنین چهار بار – و کانچن جونگا ، سومین قله بلند ، یک بار صعود کرد. وی از اکسیژن مکمل در هیچ یک از این صعودها استفاده نکرد.

آنگ تسرینگ ، رئیس سابق انجمن کوهنوردی نپال ، در مصاحبه ای گفت که یک بار با آنگ ریتا ، و اینکه او را قوی ترین شرپا در زمان خود یافت. وی گفت: “او علم و فیزیولوژی انسانی را به چالش کشید.”

آنگ ریتا پس از فاجعه اورست 1996 ، که در آن هشت نفر در کولاک شدید جان خود را از دست دادند ، کوهنوردی را متوقف کرد. اما او به عنوان مدیر کمپ پایه و راهنمای پیاده روی ادامه داد.

همکاران می گویند او هرگز پس انداز نکرده و نگران آینده نیست. او زندگی خوشی داشت و از روزهای بازنشستگی خود نهایت لذت را برد. وی در روستای زادگاه خود زندگی می کرد تا اینکه همسرش ، نیما چوکی ، چند سال پیش درگذشت. وی سپس به کاتماندو نقل مکان کرد تا با دخترش دولما زندگی کند.

او و دو پسر Tshewang Dorje و Furunuru و هشت نوه از او جان سالم به در برد. پسر دیگر ، کارسانگ ​​نامگیال شرپا ، که همچنین راهنمای کوه شد ، در سال 2012 پس از یک سفر در اورست درگذشت. بین سالهای 1983 و 1996 10 بار بدون اکسیژن مکمل.