เคยมั้ย เป็นทุกข์แทบตาย ทรมานแทบแย่เพราะไม่มีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ แม้ว่าการกระทำนั้นจะส่งผลดีต่อตัวเองในอนาคตถ้าเราทำเสร็จ
เราเป็นคนหนึ่งที่เป็นแบบนั้น เราเหนื่อยแทบร้องไห้แทบทุกครั้งกับการลงมือทำอะไรบางอย่าง โดยที่สิ่งนั้นมันไม่สามารถจบได้ในทันที เราต้องพยายามทำมันต่อไป เพื่อผลลัพธ์ที่ดีในอนาคต เหมือนกับคุณเริ่มทำโปรเจคหนึ่งในมหาวิทยาลัย แต่โปรเจคนี้มันมีหลายขั้นตอน ต้องค่อยๆ ทำไป และมันจะจบสิ้นเมื่อครบกำหนดเวลา เราต้องค้นคว้าหาข้อมูล เก็บกลุ่มตัวอย่างจำนวนมากมาวิเคราะห์ ถูกอาจารย์ตีกลับมาให้แก้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขียนใหม่ไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะเป็นที่น่าพอใจเมื่อไหร่ คุณทำจนสมองคุณเหนื่อยล้าตั้งแต่สัปดาห์แรกๆ แต่ก็เลิกทำไม่ได้ เพราะเป้าหมายของคุณคือการทำเสร็จ ส่งโปรเจค ได้คะแนนกลับมาตอนท้ายเทอม เราอยากจะเลิกทำ แต่ก็เลิกไม่ได้ สิ่งนี้อาจจะเป็นความภาคภูมิใจ เป็นความสุขของเราในอนาคตตอนมันเสร็จแล้วก็ได้
.
ในการทำงานก็เช่นกัน คุณตั้งใจทำผลงานชิ้นหนึ่งมากๆ งานชิ้นนี้จะเป็นหน้าเป็นตาของบริษัทได้ทันที หากคุณทำมันออกมาได้สมบูรณ์และสำเร็จ นั่นทำให้คุณสร้างความกดดันให้กับตนเอง คุณจะไม่ทำให้งานชิ้นนี้มีข้อผิดพลาดเด็ดขาด คุณจึงโฟกัสที่ตัวงานมากจนลืมใส่ใจสิ่งรอบข้าง คุณไม่ได้ออกไปทานข้าวข้างนอกแบบที่ปกติทำ คุณไม่ได้มีเวลาไปนั่งจิบกาแฟคุยเล่นกับเพื่อนทุกๆ วันเสาร์ คุณพลาดรายการโปรดคืนวันพฤหัสเพราะคุณให้ความสำคัญกับงานทุกขณะที่คุณยังตื่น คุณเหนื่อยและท้อมากแต่เพื่องานชิ้นนี้ เพื่อความสำเร็จในอนาคต คุณยอมแลกกับทุกอย่าง
.
เรานึกถึงอนาคตที่เป้าหมายเราสำเร็จ ความสุขที่น่าจะรู้สึกได้ในตอนนั้น แต่ขณะนี้ที่เรากำลังค่อยๆ ทำมันอยู่ เราไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำเลย เราเหี่ยวเฉาและอยากให้มันรีบๆ ผ่านไป
.
หรือว่าจริงๆ แล้ว เรามีความสุขแต่เราไม่เคยให้ความสนใจไปที่ความสุขนั้น ? มันอาจเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เรามองข้ามไปในแต่ละวัน เพราะเราโฟกัสอยู่กับความทุกข์ของสิ่งที่เรากำลังทำอยู่หรือเปล่า
.
วันที่เรานั่งทำงานชิ้นนั้นอยู่ เราอาจจะได้กินขนมชิ้นโปรด ได้ฟังเพลงที่ชอบโดยบังเอิญ ได้เล่นกับน้องแมว หรือได้คุยกับคนที่เราชอบ ช่วงเวลาดีๆ ที่เกิดขึ้นมันคงสั้นเสียจนเราลืมมันไป แต่ตอนที่เราทำ เราก็มีความสุขไม่น้อยเลยใช่มั้ยล่ะ
.
ถ้าเราลองปรับมุมมองของเราใหม่ หันมาใส่ใจกับสิ่งต่างๆ รอบตัวที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน เราจะค้นพบว่า ชีวิตเราไม่ได้มีแต่ความทุกข์ ความหดหู่ สิ้นหวังเสมอไป แต่ยังมีความสุขเล็กๆ ที่เกิดขึ้นตลอดเวลา ซึ่งถ้าลองรวมๆ กันแล้ว มันอาจจะมีขนาดใหญ่กว่าความทุกข์ก็ได้
.
เราอยากให้กลับมาลองสำรวจใจตัวเอง โฟกัสที่ระหว่างทางของชีวิตเราบ้าง เราอาจจะพบความสุขที่เราตามหาตลอดก็ได้นะ