Netflix ممکن است فلاش را ارائه دهد ، بیشتر مصاحبه پر از شیرین کاری نشان می دهد از “آهنگ انفجارگر” ، یکی ، مثلاً ، که در آن لیزو نظارت بر از دست دادن بکارت دیوید لترمن به عنوان یک فلوت نواز رپ. اما آیا هیچ یک از این افراد حتی یک دقیقه به افتخارات فلکساتون اختصاص می دهند؟ این ساز کوبه ای با ظاهر جراحی است که پس از لرزش و خم شدن ، می تواند در یک سفر اسید کارتونی مانند یک مثلث به نظر برسد. نوازنده Ty Dolla Sign از آهنگ خود در “LA” استفاده می کند ، و او آن را در فصل اول “Song Expoder” تحسین می کند ، با این تفاوت که آویزان است ، او نمی تواند به یاد بیاورد چه چیزی نامیده می شود. Hrishikesh Hirway ، خالق و مجری برنامه ، جای خالی را پر می کند. تلاش Ty Dolla برای دویدن به حافظه خود دارای شایستگی شایان توجه برخی از رقبای نمایش بازی است.
من این نمایش را دوست دارم ، شاید بیشتر از پادکست هیروی ، که الهام بخش آن بود. قالب همان است: نوازندگان در مورد نحوه تصور و ضبط یک آهنگ صحبت می کنند. در نتفلیکس ، یک فصل ظاهراً قسمت های پراهمیتی است و هیچ یک از نیم ساعت بیشتر نیست. بنابراین دوباره قابل بازی هستند. و چهار مورد در این دسته اول – که شامل مصاحبه با آلیشیا کیز ، لین-مانوئل میراندا و R.E.M نیز می شود. – تا حدی برای “aha” ، “eureka” و “خوب ، من خواهم بود” لحظات شگفت انگیزی دارند ، مانند ، در قسمت 3 ، زمانی که R.E.M. بیل بری ، نوازنده درام ، می فهمد که واقعاً بندهای بسته ای در ترکیب نهایی “از دست دادن دین من” وجود دارد. Epiphanies مانند آن شبیه قسمت “یافتن ریشه های شما” است که هنری لوئیس گیتس جونیور با واقعیت های شجره نامه ، یک شخص مشهور (کوئستلاو ، بن افلک ، مینگ تسای ، ایمی شومر) را شوکه می کند. تلویزیون خوب.
لین-مانوئل میراندا ، چپ ، و هریشیکش هیروی ، که در مورد آهنگ” همیلتون “” صبر کنید ” برای این.” اعتبار … اریک وراس / نتفلیکس
اما نمایش جدید قدرت دیگر آن است تنوع استعلامی آن است. هر قسمت با چیدن مختصر میز توسط هیروی آغاز می شود (این هنرمند است ، این ترانه است) و با پخش کامل آهنگ به پایان می رسد. بعد از معرفی ، قسمت ها توسط شخصیت های هنرمندان و منشأ خاص آهنگ هدایت می شوند. به عنوان مثال ، در قسمت Keys ، او به دنبال آهنگ (“3 Hour Drive”) است و نه اینکه نحوه پیدا کردن آن را کشف کند ، همان کاری که سایر هنرمندان اینجا انجام می دهند. او بدون اینکه دقیق بداند چه چیزی برای نوشتن و ضبط به لندن وارد شد. هیروی ویدیویی از او را در یک اتاق با تهیه کننده جیمی ناپس و ترانه سرا و خواننده سامپا دارد ، درحال تنظیم و رشته فرنگی.
پادکست به همه این دارایی ها (فیلم تهیه شده ، مونتاژ فیلم های قدیمی) به روشی که 20 دقیقه از تلویزیون انجام می دهد ، احتیاج ندارد. یک قسمت پادکست می توانست فقط در Keys ، Napes و Sampha برای ما روایت کند. اما تجسم تلویزیونی راضی کننده است. با تماشای الکس لاکاموئر ، مدیر موسیقی “همیلتون” ، کف دست میراندا ، که یک لحظه یادآوری تعجب برانگیز درباره چگونگی “Wait for It” به عنوان یکی از اجلاس های احساسی موزیکال برگزار می شود ، هیجان انگیز است. نمای استرس زده مایکل استیپ ، خواننده REM ، در حالی که مجبور به گوش دادن به یک آهنگ آوازی 30 ساله است ، پیروز می شود.
این نمایش نیاز به راهی بهتر برای ارائه ضبط های تمام شده پیدا کنید. در حال حاضر ، موزیک ویدیوهایی که برای هر آهنگ می سازد (غالباً متحرک و کامل با متن تصویری) ترجیح می دهد آهنگ ها را با آنچه که نیستند همسو کند: kitsch.
به عنوان یک عنوان ، “آهنگ انفجارگر” به سمت مخالف ضرب وشتم گرایش پیدا کرده است. درک من از آهنگ های جداگانه از بین نرفته است. اگر چیزی وجود داشته باشد ، تا پایان احساس می کنم به موسیقی نزدیکتر هستم. حتی وقتی که من از آهنگ دیوانه نیستم ، بارها یادآوری آمیختگی کیمیاگری مهارت ، نبوغ و واقعه ای می شوم که در هنر به اوج می رسد. من چیزهایی یاد می گیرم یکی از ارتباطات میان آهنگ های موجود در نسخه Netflix این است که مفهوم فضا تا چه اندازه حیاتی به نظر می رسد ، خواه بقیه بین نت ها ، آرامش جوی یا ریتم sui generis در طبل زدن بری. نمایش از شما دعوت می کند تا از طریق پنجره ای از روند خلاقیت بخزید و از این امر احساس سرخوشی و فرومایگی کنید.
” آهنگ انفجارگر “بیشتر شبیه” Dissect “است ، یک سری پادکست که یک رویکرد دائرcالمعارفی برای قدردانی از آلبوم دارد ، به جز جلسات هیروی دقیق تر و علاقه او به مرزهای صنایع دستی است در مورد روانشناختی یک نمایش مصاحبه خوب می تواند با درمان همپوشانی داشته باشد. هیروی یکی از معدود میزبانی است که می تواند یک درمانگر واقعی باشد. او باعث می شود دکتر فیل به نظر برسد مانند اینکه برای وینس مک ماهون کار می کند. هیروی حاضر ، ملایم و تقریباً محسوس و در عین حال رواقی است. در دقایق آغازین قسمت کلیدها ، او از او می پرسد که نشانه اش چیست. “دلو”. او نیز ، اما این در مورد مکالمه است زیرا او می خواهد وارد کار شود. Time’s a wastin است. او به همان اندازه که نسبت به کاریزمای او (یا میراندا) ایمن نیست ، نسبت به اهداف مورد نظر کنجکاو است. وقتی هیروی Ty Dolla را با یک آهنگ آوازی برای “LA” می زند ، خواننده موی سر را می زند. شما قرار نیست چنین چیزی داشته باشید. هیروی به او اطلاع می دهد “این سس مخفی نمایش است.”
او به خصوص با REM خوب است با هر عضو به طور جداگانه مصاحبه می شود ، اما با این وجود آنها را وادار می کند که به یکدیگر پاسخ دهند. در طی تبادل نظر خود با استیپ ، هیروی از او می خواهد تا در ذهن اصلی شخصیت “از دست دادن دین من” زندگی کند ، چیزی که من نمی دانم هر مصاحبه ای با توجه به استیپ و هر آهنگ R. E. M. با موفقیت به دست آورده است. اما ساکن استایپ می کند. پس از ورود ، او اعتراف می کند که کمی از خود را در احساس شیفتگی پارانوئید آهنگ پیدا کرده است. او اجازه می دهد تا هیروی فشار بیاورد و تحقیق کند. لطیف و پرخطر است – تأیید ، بیش از حد. هیروی می خواهد آهنگ را بیشتر از افرادی که آن را ساخته اند درک کند. یا شاید درک آهنگ درک درک آهنگسازان آن است. در هر صورت ، من قسمت میراندا را متحیر از پیچیدگی “Wait for It” ترک کردم ، ترانه ای درباره بازی طولانی که هارون بور در حال سوختن است. و دوباره یادآوری شد که “از دست دادن دین من” یکی از بزرگترین افشاگریهای پوشیده است که خود را در 5 سایت برتر و روان این سیاره قرار داده است.
هیروی خودش یک موسیقیدان است ، اما من این را می دانم فقط به این دلیل که آن را جایی خوانده ام. او خودش را تحمیل نمی کند. او هیچ لرزش در اطراف انجام نمی دهد. اما من حدس می زنم که او به اندازه کافی به زبان هنرمندان صحبت می کند تا بتواند برنامه را عوض کند و آنها را به سمت درون نگری عمیق تر از آنچه در آهنگ ها مشهود است ، فریب دهد. من امیدوارم که رفتار او بتواند با این حذف ادامه یابد ، زیرا هر کسی می تواند پشت موسیقی باشد. تعداد کمی از افراد ، به اندازه کافی دقیق هستند که بتوانند زیر آن قرار بگیرند.
