من < / span> در سال 1979 ، میک جاگر در باشگاه Blitz در لندن حضور یافت ، خانه یک فرقه جدید و عجیب جوانان. می توانید ببینید که چرا علاقه او برانگیخته شده است – داستان ها تازه به مطبوعاتی از یک نوار شراب کاونت گاردن رسیده بود که میزبان جمعیتی از دانشجویان هنر ، پانک های سابق و وسواس بووی بود ، در آرایش لباس می پوشید و لباس الیزابت ها ، افراد مشهور هالیوود ، دزدان دریایی را می پوشید. ، کشیش ها و همه نکات بین. اما جگر هرگز نتوانست آنها را از نزدیک ببیند.

دلیل دقیق اینکه استیو استرنج میزبان نوجوان باشگاه او را از این کار برگرداند ، مشخص نیست (دو نسخه متفاوت از این داستان در تاریخ شفاهی ماموریت دژلن جونز در مورد حمله رعد اسا ، حامیان آن و تأثیر آنها بر فرهنگ عامه دیده می شود ؛ بیشتر در اینترنت موجود است). اما بدیهی است که جبهه رولینگ استونز معیارهای استرنج را که فقط “پیشگامان خلاق فکر” باید پذیرفته شوند ، برآورده نکرد. همان شب که جاگر رفت ، احتمالاً تعجب می کرد که چگونه یک جوان 19 ساله ، که اخیراً از محل زندگی خود در Caerphilly به لندن نقل مکان کرده است ، ناگهان به عنوان داور آنچه که جالب بود نبوده است.

بدتر این بود که برای نگهبان قدیمی پاپ بیایم. به طور خلاصه ، موسیقی تحت تأثیر چیزهایی که DJ Rusty Egan توسط Blitz بازی کرد – Roxy Music و Bowie ، پیشگام الکترونیک Kraftwerk ، دیسکو Teutonic جورجیو مورودر – نمودارهای انگلیس و آمریکا را استعمار کرده بود ، با افزایش موسیقی ، نویسندگان آگاهانه تصویر آن را تقویت کردند ویدیو تقریباً به همان روشی که پیشینیان گلم راک آنها در اوایل دهه 70 بریتانیا توسط تلویزیون رنگی جذب شده بودند.

در آن زمان ، پسر جورج ، ملکه رختکن Blitz ، روی جلد ظاهر شد از مجله رولینگ استون در سال 1983 ، تأثیر آنها در ایالات متحده با بیتلز مقایسه شد. به خانه ، Duran Duran و Spletau Ballet چنان بزرگ بودند که روزنامه های مجازی نیاز به جریان دائمی داستان در مورد آنها داشتند ، خطوط تلفن خود را باز می کردند و خوانندگان را برای شایعات خواستار می شدند به امید یافتن موارد بیشتر: نگاهی کوتاه و می توانید اولین نشانه های امروز را ببینید موشکافی مشاهیر 24/7 با استفاده از دوربین فیلمبرداری.

Duran Duran … یک ضربه بزرگ با روزنامه های بزرگ. عکس: فین کاستلو / Redferns

این تنها راهی نبود که رومانتیک های جدید ، همانطور که معروف شدند ، جهانی را که اکنون در آن زندگی می کنیم پیشگویی می کند ، یعنی یکی از استدلال های کتاب دیلن جونز. او در آن زمان آنجا بود (اولین کارش با مجله i-D بود ، یکی از مجلات جدید “سبک” که برای مستند سازی جنبش به وجود آمد ؛ او مدتها سردبیر GQ انگلیس بود). و او آشکارا احساس می کند که چیزی برای اثبات دارد ، یک اشتباه تاریخی درست است. با وجود تمام موفقیت های تجاری خود ، رمانتیک های جدید مورد تمسخر بسیاری قرار گرفتند: در بعضی از مناطق ، آنها هنوز هم این کار را انجام می دهند.

آنها مسئول پایان دادن به دوران پاپ سیاسی بودند که توسط دو تجسم یافت Tone و Jam “اسلحه های اتون” و تمرکز مجدد موسیقی در موضوعات غیراخلاقی تر: ظاهراً بیلی براگ با دیدن Spletau Ballet چنان وحشت زده شد که احساس کرد برای شروع کار انفرادی خودش مجبور است.

اتهام دیگر همیشه سبک دادن به ماده بود. مطمئناً ، در میان نوازندگان ، طراحان و هنرمندان نوپا – که به شدت مورد توجه دانشجویان مرکز سنت مارتینز بود ، محل زندگی رعد اسا همه شامل استیون جونز فرزانه گرفته تا سریت وین ایوانز مجسمه ساز بود – در رده های رمانتیک جدید تعداد قابل توجهی از افراد وجود دارد انگشت خود را کاملا نمی تواند مریلین ، ستاره Blitz ، وقتی از او س askedال شد که آیا همیشه آرزو دارد که خواننده شود ، گفت: “نه.” “من فقط می خواستم فوق العاده باشم.”

Sweet Dreams با درایت کنار می رود که آیا برخی از رمانتیک های جدید آرزوی محبوبیت برای مشهور بسیاری از وبلاگ نویسان و تأثیرگذارهای امروزی را منعکس می کنند. اما جونز یک مورد قانع کننده بیان می کند که گرایش آنها به آنچه قبلاً “جنسیت زنی” خوانده می شد و وسواس ابتدایی آنها در ابراز وجود به عنوان “بستری برای هویت” بسیاری از مباحث دکمه داغ 2020 را پیش بینی می کند. این کتاب در مورد ریشه های جنبش چه در سبک فرانسوی سبک نوجوانی که در اواسط دهه 70 در اطراف برایان فری ساخته شد و چه ساکنان شیک پوش دیگر باشگاه های همجنسگرا و شب های روح همان دوران ، که لباس های مالکوم مک لارن و ویوین را دیدند ، بسیار عالی است. وست وود در بوتیک خود به فروش می رساند نه به عنوان منادی انقلاب جوانی تند و تیز بلکه به عنوان یک مارک خاص خشن از مد: اغلب اوقات از تاریخ پانک نوشته شده است که ، دقیقاً در همان زمان فعالیت سکسی تپانچه ها ، افراد در اسکس در حال رقصیدن در دیسکو دقیقاً مانند جانی روتن لباس پوشیده است.

و جونز در مورد این دوران بسیار واضح تر از تصور شماست. او باعث می شود که رفتن به Blitz به نظر بیشتر شبیه یک کشیدن باشد ، هیاهوی بدون شک در مورد مکان تحت فشار “غرور غیرضروری” مشتریان “که هرگز از هیچ چیز هیجان زده نمی شوند”. این ارزیابی هنگامی که برخی از اظهارات خودخواهانه تر از مصاحبه شوندگان او را می خوانید ، ارزیابی آن آسان است. شما گاهی اوقات فکر می کنید که: “اوه بیا ، همسر ، تو در یک کلوپ شبانه کلاهی خنده دار به سر گذاشتی ، اما به تنهایی مسیر تمدن غرب را تغییر ندادی”.

Sweet Dreams وقتی گروههای New Romantic در ایالات متحده بزرگ می شوند تمرکز خود را از دست می دهند. همانطور که جونز متذکر می شود ، بزرگترین موفقیت آنها به این دلیل بوده است که آنها جریان اصلی را دنبال کرده اند تا بالعکس. شوک جدیدی که همراه با اولین موج بازدیدهای سینتی سایزر بود از بین می رود: هیچ یک از موسیقی به نظر می رسد پیشگامانه یا خارق العاده به نظر می رسد Boy Boy. در همین حال ، مجلات سبک به جای ایجاد فردگرایی پر زرق و برق ، عکس این را شروع می کنند: انعکاس انطباق جدید ، مفهوم رمزگذاری شده از پیچیدگی که شامل مصرف گسترده کالاهای “طراح” است. به نظر می رسد که جونز علاقه خود را از دست داده است ، و دنبال موضوعات فرهنگی-پاپ دیگری است که کاملاً به هم گره نمی خورند ، از مدونا و پرنس گرفته تا راه اندازی باشگاه گروچو ، و Sweet Dreams احساس می کند که بی شباهت به سقوط یک سوراخ خرگوش اینترنتی نیست. شما خودتان را در حال خواندن درباره هال و اوتس ، یک دوتایی پاپ سول آمریکایی می بینید که فکر می کنید: چگونه من به اینجا رسیدم؟

در انتها خود را با هم جمع می کند ، با یک فصل آخر که هر دو داستان مهارتی از حرکت و لرزش های دوران رو به زوال را بازگو می کند و استدلال اصلی جونز در مورد ادامه ارتباط را تکرار می کند. برخی از موارد قبلی به سختی قابل باور هستند – یکی از قهرمانان کتاب از راه اندازی یک کلوپ شبانه بدون زحمت به فروش فندک های یکبار مصرف در خارج از لوله کوئینزوی می رود. دیگری آنقدر دارو مصرف می کند که با شور و عصبانیت تمام دندانهای خود را بیرون می کشد – اما احساس دومی کاملاً معتبر است. این کمی طولانی تر و پرتحرک است ، اما شما کتاب را به اتمام می رسانید که نویسنده آن یک نکته را دارد. علاوه بر این ، حتی نقص آن با موضوع آن مطابقت دارد. اگر رویاهای شیرین کمی زیاد است ، نیو رومانتیک ها نیز همینطور بودند.

• رویاهای شیرین نوشته دیلن جونز توسط فابر منتشر شده است (20 پوند). برای سفارش کپی به Guardianbookshop.com مراجعه کنید. ممکن است هزینه های تحویل اعمال شود.