Y شما اغلب قبل از دیدن مانتیس دعا کننده را می شنوید. از زمان کودکی ، الزا سوارس همیشه گوش دادن به صدای آنها را دوست داشت – سر و صدا او را به یاد ثبت نام خشن خود می انداخت – و او سعی کرد با صدای خود از آنها تقلید کند. سپس ، هنگام حمل سطل آب به سر و از خانه اش ، متوجه شد که واقعاً می تواند آواز بخواند. “وقتی آنها را بلند کردم ، غر می زدم و سرانجام ، فهمیدم که صدایی [موسیقی] می دهد. بنابراین ، من این کار را ادامه دادم: حمل سطل ها و آواز خواندن. “

اکنون 90 ساله – اگرچه حساب ها متفاوت است ، و حتی او از سن خود مطمئن نیست – Soares آن سروصداها و ناله ها را به یکی از احترام ترین صداهای برزیل تبدیل کرده است. وی حدود سال 1930 در یک زاغه فاولا در ریودوژانیرو متولد شد و از یک ماشین لباسشویی و یک کارگر کارخانه 36 آلبوم استودیویی ضبط کرد ، در مراسم افتتاحیه المپیک 2016 در ریو اجرا کرد و از طرف BBC به عنوان بزرگترین خواننده هزاره گذشته انتخاب شد 1999. او امسال مجموعه ای از تک آهنگ ها را منتشر کرده است – جدیدترین آنها در ماه جاری با گروه Titãs است – و هنوز تحمل تصور یک زندگی بدون آواز را ندارد: “خدا نکند!”

سوارس از آپارتمان ساحلی خود در کوپاکابانا در حال تماس است. وقتی از طریق زوم با هم ملاقات می کنیم ، وقتی دست او درون قاب قرار می گیرد ، ناخن هایی به رنگ قرمز روشن به من می آید و مثل همیشه چشمان گویای بادامی شکل او را جذاب می کنند. همسایه های طبقه بالا مشغول بازسازی هستند و او سعی دارد به من بگوید که وقتی صدای بلند و تند ما را قطع می کند حالش چطور است. او کمی ناراحت می گوید: “این پایان ناپذیر است.” اما در غیر این صورت ، او روحیه خوبی دارد. او می گوید: “من عالی کار می کنم” “من یک زندگی مسالمت آمیز دارم ، مرد. من از خانه خارج نمی شوم من ورزش می کنم ، موسیقی گوش می دهم روزهایم را اینگونه می گذرانم. ” با فاولا فاصله زیادی دارد ، اما وقتی از کودکی او می پرسم ، او به من اطمینان می دهد: “من همه چیز را به یاد می آورم.”

الزا سوارس در خانه در ریو. عکس: پدرو لوئیرو

او و مادرش با هم آهنگ ها را از رادیو گوش می دادند ، در حالی که پدر گیتار می زد و آواز می خواند ، “و من با او آواز می خواندم – زیبا بود. من در یک خانه بسیار فقیر و متوسط ​​زندگی کردم. اما این مکان همچنین یک مکان واقعاً دوست داشتنی ، سالم و شاد بود. ” جوانان. در سن 12 سالگی ، پدرش او را وادار به ازدواج با پسری محلی کرد که پسرش را دید که در حال دعوا هستند و تصور کرد که او را مورد تجاوز قرار داده است. در 13 سالگی ، او اولین فرزند خود را به دنیا آورد و در 21 سالگی هفت فرزند را تحریک کرد ، که دو نفر از آنها جوان فوت کردند.

در سال 1953 ، سوارس ادامه داد یک نمایش استعدادیابی رادیویی ، به دنبال کسب درآمد برای خرید دارو برای پسرش. در ابتدا ، میزبان او را مسخره کرد (او لباسهای فرسوده ای پوشیده بود که روی قاب کوچک او خیلی بزرگ به نظر می رسید) ، اما وقتی خوانندگی را تمام می کرد ، او قبلاً او را ستاره می دانست. با این حال ، تنها در سال 1960 ، پس از مدت کوتاهی حضور در آرژانتین و مدتی صرف آواز خواندن در میخانه های اطراف ریو ، اولین قرارداد ضبط خود را به دست آورد. در همان سال ، اجرای نمایش “Se Acaso Você Chegasse” از Lupicínio Rodrigues مورد توجه قرار گرفت و وضعیت خود را به عنوان ملکه سامبا برزیل تقویت کرد.

امروزه ، او تمایل دارد از برچسب فاصله بگیرد. . “ببینید ، سامبا ریشه همه فضایل است ، درست است؟ سامبا همان چیزی است که من را شروع کرد. اما من فکر می کنم ، اگر می توانی آواز بخوانی ، باید همه چیز را بخوانی. نمی توانید اجازه دهید کبوتر به یک ریتم واحد تبدیل شوید. ” او می گوید که همیشه وقتی مردم بر اساس نژاد او درباره آنچه او می تواند و نمی تواند انجام دهد فرض می کردند ، او را آزار می داد: “از آنجا که من سیاه پوست بودم ، چون بدن خوبی داشتم ، [مردم فکر می کردند] من باید سامبا بخوانم. اما نه ، من مجبور بودم همه چیز را بخوانم. ” چرا این همه اوقات تغییر می کند؟ “زیرا البته [شما باید]! نمی توان به موقع گیر کرد. “

در دهه گذشته ، او به سبک های بیشماری دیگر منشعب شده است و با تعدادی از هنرمندان جوان برزیلی از رپ و خواننده Flávio Renegado ، به Kiko Dinucci (از متا Metá) ، به اعضای گروه Afrobeat Bixiga 70. از نظر جناحی ، کارهای اخیر او بیش از هر زمان دیگری سرسام آورتر و سیاسی تر است. در ماریا دا ویلا ماتیلد ، آهنگی از آلبوم 2016 زن در انتهای جهان ، وی هشدار می دهد که یک سوer استفاده کننده از این که دوباره به او ضربه بزند ، به او گفت: “شما از اینکه دست خود را به سمت من بلند کرده اید پشیمان خواهید شد.” به همین ترتیب ، دو آخرین انتشار او ، Deus é Mulher و Planeta Fome غنی ​​از نظرات اجتماعی هستند ، در مورد موضوعات مختلف از نژادپرستی گرفته تا نابرابری طبقاتی و حقوق LGBTQ +.

بنابراین من را تحت تأثیر قرار می دهد عجیب است وقتی از افکار او درباره ژایر بولسونارو ، رئیس راست افراطی برزیل سال می کنم ، سوارس سریع مرا برکنار می کند: “من در مورد سیاست صحبت نمی کنم.” چرا؟ “زیرا این سبک من نیست من در حال حاضر با سیاست درگیر هستم. من سیاسی هستم. ” او یک نکته دارد – با این گستره از مسائل اجتماعی ، موسیقی او بدون شک خود گویای آن است – اما او یک توصیه را ارائه می دهد: “مشکل اصلی برزیلی ها این است که آنها باید یاد بگیرند چگونه رای دهند. وقتی این کار را انجام دهیم ، اوضاع بهتر خواهد شد. “

همیشه خوش بین ، الزا تمایل دارد فکر کند ، با وجود همه چیزهایی که تجربه کرده است ، همه چیز به سمت بهتر تغییر خواهد کرد – بعداً در زندگی ، پسر دیگری را از دست داد ، فرزندی که از ازدواج با ستاره فوتبال مانه گارینچا داشت. وقتی می پرسم چه چیزی او را در خلاقیت و شخصاً مانع این همه سال شده است ، هیچ حسی از دست نمی دهد: “دیگران به من الهام می دهند.” او به من گفت آواز باعث می شود که “زنده بماند ، زیرا این بدان معناست که من شادی را گسترش می دهم. آواز به من انگیزه می دهد. احساس زایمان می کند. مانند به اشتراک گذاشتن تکه ای از خوشبختی ، صدای خود. من برای همه آواز می خوانم. “

سوارس هنوز یک روز کامل را در پیش دارد ، اما قبل از اینکه تلفن را قطع کنیم ، مدیر او می پرسد آیا می خواهم منظره را ببینم. او دوربین را دور می زند بنابراین رو به خیابان شلوغ بیرون است. سوارس به من گفت که او عاشق نشستن و آفتاب گرفتن است – اغلب “در برهنه” – کنار پنجره. او می گوید: “من به آسمان ، اقیانوس ، آب ، مردم نگاه می کنم – زیباست.” “آزادی کامل”.