کابل: قاتلانی که قبل از تیراندازی و ریختن جسد وی در قبرستان ، یک مقام امنیتی افغان را با وعده های جنسی به مرگ او کشانده اند ، از جمله هزاران جنایتکار طالبان است که به عنوان بخشی از طرح شکننده صلح.
در حالی که اسلام گرایان فوق محافظه کار زنان را در بسیاری از زمینه های زندگی ممنوع می کنند – اغلب آنها را مجبور به ماندن در خانه می کنند و آنها را در بیشتر مشاغل منع می کنند – آنها بالاتر از این نیستند که از آنها به عنوان قاتل استفاده کنند.
موزقان و عمه اش نسرین پس از اعتراف به عضویت در خشونت فوق العاده طالبان در ماه سپتامبر از زندان آزاد شدند شبکه حقانی.
این دو زن پس از چندین قتل ، از جمله قتل یک مأمور اطلاعاتی افغان در خانه شان ، در معرض اعدام بودند.
یک مقام امنیتی به خبرگزاری فرانسه گفت که آنها “به بهانه فروش جسدش” از دختر ناصرین به عنوان طعمه استفاده کرده بودند.
در پرونده ها آمده است ، این زوج سپس با یک تپانچه مجهز به صدا خفه کن مرد را شلیک کرده و جسد وی را در جعبه ای فلزی که در قبرستان محلی گذاشته بودند ، گرفتند.
اسناد دادگاه که توسط خبرگزاری فرانسه مشاهده شده نشان می دهد که این دو قاتل پرکار بوده اند – نه تنها در تنظیم “بند عسل” کشنده بلکه در قتل های وحشیانه – از جمله بستگان خود.
دو مرد از خانواده آنها که به عنوان پلیس کار می کردند به دست زنان کشته شدند – یکی وقتی که یک بمب چسبناک زیر صندلی ماشین او قرار دادند ، مسموم شد و دیگری کشته شد.
غیر معمول نیست که خویشاوندان در درگیری طولانی مدت افغانستان طرف های مخالف را می گیرند.
لیست رپ آنها اضافه می کند ، قبل از دستگیری در سال 2016 ، این زوج همچنین با افراد دیگری از جمله شوهر موزقان برای انجام یک نارنجک مرگبار و حمله تیراندازی به یک مکان مقدس صوفیان و دیگری در یک ایستگاه پلیس کار کردند.
موزقان در ویدئویی که مقامات پیش از آزادی وی تهیه کرده بودند ، گفت: “من به جرم قتل ، آدم ربایی و همکاری با شبکه حقانی دستگیر شدم.”
“من دیگر به این گروه نمی پیوندم.”
به ندرت نادر است که زنان در حملات طالبان شرکت کنند ، مشهور به ممنوعیت مدرسه دختران ، مجبور کردن زنان به برقع و گاهی اعدام متهمان به زنا.
از بیش از 5،000 زندانی طالبان که در نتیجه مبادله زندانیان آزاد شده بودند و شورشیان پیش شرط گفتگوهای صلح با دولت افغانستان را داشتند ، فقط پنج نفر زن بودند.
اشلی جکسون ، تحلیلگر از پرونده ها ، پرونده هایی مانند آنها “تقریباً” شنیده نشده است موسسه توسعه خارج از کشور اتاق فکر گفت.
وی به خبرگزاری فرانسه گفت: “هنجارها و ایدئولوژی طالبان ، زنان را کاملاً به عرصه داخلی سوق می دهد.”
“اجازه دادن به آنها برای شرکت یا اعتراف به اینکه آنها در انجام جنگ نقشی داشته اند ، مغایر اصول اصلی ایدئولوژیک جنبش خواهد بود.”
معاوضه زندانیان ، که همچنین شاهد آزادی طالبان در حدود 1000 نیروی امنیتی افغان بود ، هنگام ظهور شورشیانی که نیروهای خارجی را کشته بودند ، محکومیت بین المللی را به همراه داشت.
کابل گفته است که بسیاری از شورشیان آزاد شده مستقیماً به میدان جنگ بازگشتند.
نسرین و مازقان در آخرین گروه 400 نفر از خطرناکترین زندانیان آزاد شده بودند.
اگرچه طالبان بر آزادی خود پافشاری می کردند ، ذبیح الله مجاهد سخنگوی گفت که این زنان “اعضای عادی خانواده های طالبان” بودند که در جریان عملیات های ایالات متحده دستگیر شدند.
وی به خبرگزاری فرانسه گفت: “مطمئناً ، زنان عضو خانواده های (شورشی) همکاری می کنند … اما زنان در این عملیات ها شرکت نمی شوند ، استخدام نمی شوند یا به آنها دستور داده نمی شود که در عملیات شرکت کنند.”
سومین زن زندانی که در این مبادله آزاد شد ، نرگس ، یک تبعه ایرانی بود که پس از ازدواج با یک مرد محلی تبعه افغانستان و افسر پلیس شد.
وی به قتل یک مربی پلیس ایالات متحده در کابل در سال 2012 محکوم شد ، در آنچه مقامات می گویند اولین حمله داخلی توسط یک زن است.
مقامات طالبان گفتند که دو زن دیگر از خانواده های شورشی در میان زندانیان آزاد شده هستند و اکنون همه به خانه های خود بازگشته اند.