fbpx
Κωνσταντία Σωτηρίου: «Πικρία χώρα»

Κωνσταντία Σωτηρίου: «Πικρία χώρα»

Η σχέση τέχνης και ζωής όπως διαχρονικά ισχύει δεν είναι ευθύγραμμη. Η λογοτεχνία θέτει πολλές φορές το χέρι επί τον τύπον των ήλων στην αναμέτρηση του απλού ανθρώπου με το ιστορικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Η πολυβραβευμένη Κωνσταντία Σωτηρίου με τη νουβέλα Πικρία χώρα, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2019 από τις Εκδόσεις Πατάκη, ολοκληρώνει την τριλογία που άρχισε με το πρώτο της μυθιστόρημα, Η Αϊσέ πάει διακοπές, το 2015 και συνεχίστηκε με το Φωνές από χώμα το 2017 από τις ίδιες Εκδόσεις.

Θρηνητικό άσμα θα χαρακτήριζα τη νουβέλα αυτή, που παγιδεύει το συναίσθημα μέσα από ένα πυκνό πλέγμα εικόνων και μεταφορών και δεν αφήνει χώρο για εύκολα συμπεράσματα. Η Σωτηρίου μάς περνά με μεγάλη άνεση και φυσικότητα από το παραμύθι, τη δοξασία και το φανταστικό σε σκηνές σκληρής κινηματογραφικής απεικόνισης ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος, όταν μάνες, αδελφές, σύζυγοι είχαν βγει στους δρόμους της Κύπρου με μια φωτογραφία στην καρδιά περιμένοντας, περιμένοντας εκείνον τον Γιωργάκη που από κανένα λεωφορείο δεν κατέβηκε.

Η ιστορία της Σπασούλας, η ιστορία άλλης μιας γυναίκας αγνοουμένου που μερόνυχτα αναμένει μια μάταιη επιστροφή.

«Γιατί φορούσε η γιαγιά Σπασούλα δυο μαντίλια; Γιατί φορούσε η γιαγιά δυο μαύρα μαντίλια;»
«Επειδή σαν κουβαλάς κομμάτι τον θάνατο, ένα μαντίλι το πένθος σου δεν μπορεί να το σηκώσει». (σελ.70)

Η Πικρία χώρα δικαιώνει την ειλικρίνεια και το πηγαίο ταλέντο της συγγραφέως και μας πείθει ότι ακολουθεί έναν δικό της προσωπικό δρόμο, χωρίς τη διάθεση να προσθέσει κάτι που δεν ανταποκρίνεται στον δρόμο που η ίδια χάραξε. Ελληνικά της καθομιλουμένης, κυπριακά, τούρκικα, πλουτίζουν τη γραφή, τη γλώσσα της Σωτηρίου με νέους φθόγγους δημιουργώντας ένα υποβλητικό δραματικό υπόβαθρο, οριοθετώντας τον τόπο και τον χρόνο.

 Μια νουβέλα βαθιά λυρική, που πατά με σιγουριά μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας, με έντονη διάθεση βαθύτερης διερεύνησης της δραματικής ουσίας του ανθρώπου.

Το ζήτημα του γυναικείου θρήνου παραμένει στο κέντρο της προβληματικής και αυτού του βιβλίου, ένας θρήνος που ψάχνει λίγο φως για να ξορκιστεί το κακό, να συνεχίσει η ζωή.

– Σπασούλα, Σπασούλα
– τζιαι μπλε
– τζιαι κότζινα...
«Μόνο το γαλάζιο δεν μπορείς να αγγίξεις» του είπε ο ζητιάνος, «μόνο το γαλάζιο δεν μπορείς να μη σου αρέσει, δεν έχουμε εξουσία πάνω στο γαλάζιο, μόνο αυτό δεν είναι δικό μου, μόνο αυτό δεν θέλει κουβαρίστρες και βελόνια, μόνο αυτό». (σελ.66)

Όπως στην Ηλέκτρα του Ευριπίδη, όπου ο χορός αποτελείται από γειτόνισσες της Ηλέκτρας που εμφανίζονται με την πρόφαση να την πάρουν σε τοπική εορτή, έτσι και εδώ, την τελευταία της νύχτα στον κόσµο, η Σπασούλα συνοδεύεται από τις φίλες και γειτόνισσές της που τη γνωρίζουν μια ζωή. Και όσο και οι φίλες να ζητούν το μέτρο, η Σπασούλα ανακυκλώνει πεισματικά τα γεγονότα μέσα από τον άμεσο ή έμμεσο θρήνο, γυρεύοντας να εξουσιάσει το κακό και αποκαλύπτοντας ιδιαιτέρως λυρικά και γλαφυρά την προαιώνια περιπλοκότητα του πένθους και της αναζήτησης δικαιοσύνης.

Ο Καρλίτο, το απόλυτο κακό, ένα ζωντανό φάντασμα που κουβαλά το αίμα, το βάρος των αθώων... «Πού είναι πολύς ο Θεός;» ρώτησε ο Καρλίτο. «Στον φόβο» του απάντησε η μάνα. «Εκεί είναι πολύς ο Θεός. Όταν υπάρχει ο φόβος, ο Θεός είναι μπόλικος. Υπάρχει πολύς εκεί ο Θεός». «Και όταν υπάρχει αγάπη;» ήθελε να ρωτήσει ο Καρλίτο. «Όταν υπάρχει αγάπη, πόσος είναι τότε ο Θεός; Όταν είναι τόσο πολύς στον φόβο, πόσος είναι στην αγάπη;» Αλλά δεν ρώτησε. Αλλά ούτε εκείνη του απάντησε. (σελ.105)

Μια νουβέλα βαθιά λυρική, που πατά με σιγουριά μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας, με έντονη διάθεση βαθύτερης διερεύνησης της δραματικής ουσίας του ανθρώπου.

ksotrΌταν τον Ιούλιο του 2019 η Κωνσταντία Σωτηρίου αναδείχθηκε παγκόσμια νικήτρια Βραβείου Διηγήματος της Κοινοπολιτείας, δήλωσε: «Αυτό το βραβείο είναι μια αναγνώριση για την προσπάθειά μου να δώσω φωνή σ’ αυτές που δεν είχαν την ευκαιρία να ακουστούν πριν».

Μια νέα και πολλά υποσχόμενη συγγραφέας, σε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων και ερωτημάτων, συνομιλεί με το παρελθόν για να βρει και να κερδίσει το μέλλον της!

 

Πικρία χώρα
Κωνσταντία Σωτηρίου
Εκδόσεις Πατάκη
118 σελ.
ISBN 978-960-16-8455-0
Τιμή €8,00
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ελένη Καραγιάννη: «Το κόκκινο τάπερ»

Όταν έφτασε στα χέρια μου αυτή η πρώτη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραγιάννη ήμουν βέβαιη, διαβάζοντας τον τίτλο, ότι θα ήταν γεμάτη αγάπη όπως ένα μαμαδίστικο «κόκκινο τάπερ» και δεν γελάστηκα....

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Γιώργος Αγγελίδης: «Σκοτεινή κληρονομιά»

Η Σκοτεινή κληρονομιά του Γιώργου Αγγελίδη αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αφήγηση, που συνδυάζει με δεξιοτεχνία τη φαντασία και το κοινωνικό δράμα. Ο συγγραφέας, μετά την «Τριλογία του φεγγαριού», αποφασίζει να...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Χρυσοξένη Προκοπάκη: «Αβαρής»

Το τελευταίο πεζογραφικό βιβλίο της Χρυσοξένης Προκοπάκη έρχεται για να διευρύνει τα όρια του αφηγηματικού λόγου και τον κάνει να εναγκαλισθεί μεθόδους και τεχνικές του θεάτρου και, συγκεκριμένα,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.