پلی اکسی متیلن (POM)

پلی اکسی متیلن (POM) یا پلی استال چیست ؟

پلی اکسی متیلن (POM یا Polyoxymethylene) یا پلی استال که گاهی اوقات پلی فرمالدئید یا استال نیز خوانده می شود ،یک ترموپلاستیک کاملاً بلوری است که به دلیل مقاومت خمشی و کششی ، سختی و خزش کم در شرایط تنش معروف است.

POM همچنین دارای ضریب اصطکاک کم ، مقاومت شیمیایی عالی و ویژگی های خستگی برجسته است ، اما فقط پایداری گرمایی متوسط ​​و مقاومت در برابر شعله کافی ندارد.

پلی استال (POM) یک ترموپلاستیک نیمه کریستالی و مهندسی شده با هدف کلی است. از این پلاستیک مهندسی معمولاً برای قطعاتی استفاده می شود که باید بسیار سفت باشند ، اصطکاک سطح کمی داشته و از ثبات ابعادی خوبی برخوردار باشند.

پایداری ابعادی ، توانایی یک قطعه پلاستیکی در حفظ ابعاد اصلی خود در هنگام تغییر دما و رطوبت است.

پلاستیک های استال کوپلیمر و هموپلیمر

استال در تغییرات فرمولاسیون کمی متفاوت با نام های تجاری مختلف فروخته می شود. هر نام تجاری پلاستیک استال نیز معمولاً در طیف وسیعی از دستور العمل ها ساخته می شود که برای بهبود خواص خاص تنظیم می شوند. یک نکته مشترک در همه پلاستیک های استال این است که آنها یا استول کوپلیمر یا استول هموپلیمر هستند. تفاوت بین پلاستیک های استال کوپلیمر و هموپلیمر نسبتاً کوچک است اما قابل اندازه گیری است.

معایب پلی اکسی متیلن

به دلیل پایین بودن دمای سقف ، پلی آلدهیدها به طور کلی در دمای محیط و بالا ناپایدار هستند و به راحتی از حالت پلیمر خارج می شوند. به همین دلیل ، اکثر پلی آلدهیدها ، مانند پلی (استالدئید) و پلی (n-بوتیرالدئید) ، استفاده تجاری کمی پیدا کرده اند و یا اصلاً استفاده نشده اند.

پلی فرمالدئید یک استثنا است. دمای سقف آن به طور قابل توجهی بالاتر از تمام پلی استیل های دیگر است.

با تبدیل گروههای انتهایی هیدروکسیل با ثبات کمتر به گروههای استری پایدارتر ، می توان دمایی را که دپلیمریزاسیون رخ می دهد افزایش داد. به عنوان مثال با واکنش با انیدریدها.

از این واکنش به عنوان انسداد نهایی یا درپوش گذاری انتهایی یاد می شود. همچنین می توان با کوپلیمریزاسیون با مونومرهای دیگر پایداری پلی استال ها را بهبود بخشید. روش اصلی ، کوپلیمریزاسیون تری اکسان (حلقه حلقوی فرمالدئید) با حلقه باز شونده با یا بدون مقدار کمی اتر حلقوی (معمولاً اکسید اتیلن یا 1،3-دیوکسلان) است.

ایراد دیگر پلی اکسی متیلن پایداری اشعه ماورا بنفش ضعیف آنهاست. یعنی اشعه ماورا بنفش طولانی مدت باعث تخریب می شود و منجر به تغییر رنگ ، برافروختگی و از بین رفتن قدرت می شود.

برای بهبود پایداری اشعه ماورا بنفش ، تثبیت کننده های نور آمین با مانع و جاذب های UV اغلب به ترکیب اضافه می شوند. برخی از رنگدانه ها مانند کربن سیاه نیز مقداری از اشعه ماورا بنفش را ایجاد می کنند.

مزایای پلی اکسی متیلن

“پلی اکسی متیلن” و کوپلیمرهای آن اغلب انتخاب بسیار خوبی برای کاربردهایی است که به اصطکاک کم ، تلرانس شدید و مقاومت در برابر ضربه و خزش زیاد نیاز دارند. POM را می توان با تمام روشهای متداول مورد استفاده در ترموپلاستیک پردازش کرد.

پلی اکسی متیلن را می توان از لحاظ اقتصادی تزریق کرد و حتی به قطعات بسیار پیچیده تبدیل کرد و یا می توان آن را به میله ها ، لوله ها ، پروفیل ها و ورق هایی که اغلب با ابزارهای برش بیشتر تولید می شوند تولید کرد (قطعات با دقت بالا).

کاربردهای POM

از کاربردهای پلی اکسی متیلن یا POM میتوان گفت پلاستیک مهندسی با حجم بالا است. تولید سالانه در سراسر جهان در محدوده نیم میلی گرم است. به دلیل ثبات ابعادی بالا ، سختی و مقاومت در برابر خزش شناخته شده است.

این کیفیت ها باعث می شود POM به عنوان جایگزینی برای قطعات فلزی استفاده شود. پلی اکسی متیلن همراه با رزین های کوپلیمر ، تقریباً در همه صنایع به عنوان یک پلاستیک مهندسی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد.

جایگزینی برای قطعات فلزی شامل قطعات مکانیکی ، خودرویی ، لوله کشی ، سخت افزار و ماشین آلات و همچنین قطعات الکترونیکی و الکتریکی است. بعضی از نمونه ها قطعات ماشین آلات مانند چرخ دنده ها ، یاتاقان ها ، غلتک ها ، زنجیرهای نقاله ، محفظه های پمپ و فیلتر ، اتصالات سوپاپ جریان هوا و شیرها هستند.

پلی اکسی متیلن در  قطعات در صنعت حمل و نقل موارد زیر استفاده میشود:

• پمپ بنزین و محفظه های فیلتر
• قطعات فن خنک کننده
• درب های سوخت
• دستگیره درها
• ستون فرمان – مجموعه تعویض دنده
• لنگ سانروف های کشویی
• گیره های برف پاک کن شیشه جلو
• نازل های شستشوی شیشه جلو
• لوازم خانگی
• ابزار مانند قطعات میکسر غذا
• نازل های آب پاش
• سر دوش
• اتصالات مبلمان و کشوهای کشو
• قطعات موجود در دستگاه های اسپرسو و قهوه ساز
• دستگیره های چاقو و ابزار

منبع:

https://omnexus.specialchem.com