برزیل

برزیل وسیع ترین کشور امریکای جنوبی می باشد و در میان وسیع ترین کشورهای جهان مقام پنجم را دارد. برزیل منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در برمی گیرد و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، سورینام و گویان فرانسه همسایه است.

اقتصاد برزیل

با ورود پرتغالی ها در سال ۱۵۰۰، برزیل مستعمره شد و پرتغالی ها بردگانی از نقاط دیگر قاره آمریکا به آنجا آوردند. بیشتر بردگانی که به برزیل آمدند از آفریقا بودند. برزیل با در اختیار داشتن بخش های گسترده و توسعه یافته کشاورزی، معدن، تولید، خدمات و نیز نیروی کار، دارای تولید ناخالص داخلی بیشتری نسبت به سایر کشورهای آمریکای لاتین است و این امر برزیل را تبدیل به قدرت اقتصادی منطقه کرده است.

برزیل در حال گسترش حضور خود در بازارهای جهانی است. مهم ترین صادرات برزیل را هواپیمای دارای بال ثابت، قهوه، وسایط نقلیه، سویا، سنگ معدن آهن، آب پرتقال، فولاد، منسوجات، کفش، گوشت و تجهیزات برقی تشکیل داده است.

ریودوژانیرو

ریودوژانیرو شهر بسیار بزرگی است که چشم اندازها، فستیوال ها، رستوران ها و تأسیسات اقامتی منحصربفرد و زیبایی را در خود جای داده است. این شهر بعد از سائوپائولو بزرگ ترین شهر برزیل می باشد و در ساحل اقیانوس اطلس جنوبی واقع است. ریو به دلیل چشم اندازهای نفس گیر، نوار ساحلی عریض و طویل، فرهنگ و کارناوال سالانه اش مشهور است.

بندرگاه ریودوژانیرو به لحاظ جغرافیایی شرایط مناسبی را برای ورود کشتی ها فراهم کرده است و توسط عوارض جغرافیایی بی نظیری شامل کوه های کله قندی (Sugar Loaf) با ارتفاع ۳۹۵ متر، قله ۷۰۴ متری کورکوادو و تپه های تیجوکا در ارتفاع ۱۰۲۱ متری، احاطه شده است. تمامی این چشم اندازهای جغرافیایی بندر ریودوژانیرو را به یکی از عجایب هفتگانه طبیعی دنیا تبدیل کرده است.

بسیاری به اشتباه ریو را پایتخت برزیل می دانند، این اشتباه از زمانی بوجود آمد که در سال ۱۹۶۰ شهر تازه تأسیس برازیلیا به عنوان پایتخت برزیل انتخاب شد. سواحلی نظیر کوپاکابانا و ایپانما، جاذبه های مشهوری نظیر مجسمه مسیح نجات بخش، استادیوم ماراکانا، کوه های کله قندی و مراسم کارناوال باعث شده، مردم، ریودوژانیرو را “شهر حیرت آور” بنامند. می توان گفت تمامی مردم دنیا، آرزو دارند برای یک بار هم که شده به این شهر حیرت آور سفر کنند.

ایپانما

اپانما منطقه ای در سواحل جنوبی شهر برزیل می باشد که بین دو ساحل لبلون و آرپوادور قرار گرفته است. بیشتر زمین های ایپانما متعلق به بارون خوزه آنتونیو موریرا بود و اسم ایپانما از زادگاه این بارون در سائوپائولو گرفته شده است. شهرت این ساحل به دلیل آهنگ معروف”دختری از ایپانما” است که در سال ۱۹۶۲ توسط موسیقیدان پرآوزاه برزیل، آنتونیو کارلوس ژوبیم، ساخته شد.

ایپانما همجوار سواحل کوپاکابانا و لبلون می باشد اما کاملاً از آنها مجزاست. دسترسی به این ساحل از مسیرهای جاده ای بسیار راحت است و فروشگاه ها، رستوران ها و کافی شاپ های با کیفیتی در مسیر آن ساخته شده است. ایپانما یکی از گران ترین مکان های مسکونی برزیل می باشد. در جاده ساحلی می توانید از وسایل مختلفی مانند دوچرخه، اسکیت و اسکوتر استفاده کنید.

ایپانما با در بر داشتن دانشگاه ها، گالری های هنری، تئاتر و کافه ها نقش مهمی در توسعه فرهنگ ریو ایفا می کند. در زمان کارناوال بیش از ۵۰۰۰۰ نفر، از دسته های مختلف عبوری در این منطقه بازدید می کنند.

قله های دو برادر در قسمت غربی ساحل سر به فلک کشیده اند. همیشه گروه های مختلفی نیز در این ساحل مشغول به بازی های ساحلی نظیر فوتبال، والیبال و فوتوالی می باشند. در فصل زمستان موج ها تا ارتفاع ۳ متر بالا می آیند. غروب خورشید در ایپانما خصوصاً در فصل تابستان بسیار زیباست.

ساحل آرپوادور یکی از پر طرفدارترین مکان های ایپانما می باشد که البته بخشی از آن به کوپاکابانا تعلق دارد. تفریحات موج سواری، شنا، مشاهده غروب خورشید از پر طرفدار تری فعالیت های گردشگری در این ساحل می باشد.

لبلون

لبلون ساحلی معروف در ریودوژانیرو و محل سکونت مرفه ترین افراد شهر می باشد. این منطقه به داشتن گران ترین خانه ها در امریکای لاتین معروف است. لبلون از شرق به ایپانما و از غرب به کوه های دو برادر راه دارد. لبلون شباهت های زیادی با ایپانما دارد اما نسبت به ایپانمای شلوغ و پر رفت و آمد، آرام تر می باشد. یکی از سرگرم کننده ترین مکان های این ساحل زمین های بازی مخصوص کودکان است. این تفریحگاه ها پر است از اسباب بازی ها و امکانات فراوان برای بازی و سرگرمی. شن بازی و ساختن قلعه و ساختمان شنی در ساحل کودکان را حسابی سرگرم می کند.

کورکوادو

کورکوادو (در زبان پرتقالی به معنی گوژپشت) نام کوهی در مرکز ریودوژانیرو می باشد. قله گرانیتی ۷۱۰ متری در جنگل تیجوکا که یک پارک ملی می باشد، واقع است. کورکوادو معمولاً با کوه کله قندی (شوگرلوف) اشتباه گرفته می شود. تپه کورکوادو در قسمت غربی مرکز شهر واقع است و از تمامی قسمت های شهر قابل رویت می باشد. در نوک این قله مجسمه ۲۸ متری مسیح (معروف به مسیح رهایی بخش) قرار گرفته است. از بالای کوه سواحل کوپاکابانا، ایپانما، باغ های بوتانیک و استادیوم ماراکانا قابل رویت می باشد.

از جاده باریکی می توانید به نوک قله و مجسمه مسیح برسید. یکی دیگر از راه ها، مسیر ریلی ۸/۳ کیلومتری می باشد که در سال ۱۸۸۴ ساخته و در سال ۱۹۸۰ بازسازی شد. این ترن برقی در هر ساعت ۵۴۰ مسافر را جابجا می کند. ساعت حرکت این ترن از ۸:۳۰ تا ۱۸:۳۰ می باشد و طول مسیر ۲۰ دقیقه طول می کشد.

پرطرفدار ترین جاذبه کورکوادو مجسمه و سکوی چشم انداز آن می باشد که هر ساله ۳۰۰۰۰۰ نفر از آن بازدید می کنند. از سکوی بالای کوه، چشم انداز پانورامای خیره کننده ای به ریو، کوه شوگرلوف، دریاچه لاگائو، سواحل کوپاکابانا و اپانما، استادیوم ماراکانا و زاقه های برزیل خواهید داشت. مه و ابر در ریو زیاد است، به همین دلیل گاهی نمی توان چشم انداز خوبی به شهر داشت. روزهای آفتابی، بهترین زمان برای بازدید است. بعد از ظهر ها هوا صاف تر و برای عکاسی و بازدید مناسب تر است.

از مشهورترین شخصیت هایی که از کورکوادو بازدید کرده اند می توان به پاپ جان پل دوم، آلبرت انیشتن، پرنسس دایانا، پاپ پیوس دوازدهم و آلبرتو سانتوس اشاره کرد. یکی از فعالیت های پرطرفدار در این کوه، سنگ نوردی می باشد.

جنگل تیجوکا

جنگل کوهستانی تیجوکا با مساحت ۳۲ کیلومتر مربع، بزرگ ترین جنگل شهری دنیا می باشد. این جنگل منطقه غربی شهر را از منطقه جنوبی، مرکزی و شمالی آن جدا می کند. این جنگل انسان ساخت می باشد و قبلاً برای کشت نیشکر و قهوه از آن استفاده می شده است. تیجوکا گونه های جانوری و گیاهی متنوع و با ارزشی را در خود جای داده است. این جنگل های متراکم ۳۰ آبشار را در خود جای داده است. در سال ۱۹۶۱ تیجوکا تبدیل به پارک ملی شد.

مهمترین جاذبه های جنگل تیجوکا مجسمه مسیح رهایی بخش، کوه کورکوادو، آبشار کاسکاتینها، کلیسای میرینک و قله گاوآ می باشد.