وسواس نوجوانی الویس کاستلو: “من در سال 1966 جودی دنچ را به شدت تحت فشار قرار دادم”

Category: بلاگ

JPG؟ عرض = 1200 & ارتفاع = 630 و کیفیت = 85 & خودکار = فرمت و مناسب = محصول و پوشش-ALIGN =٪ پایین 2Cleft و پوشش عرض = 100P و پوشش-از base64 = L2ltZy9zdGF0aWMvb3ZlcmxheXMvdGctZGVmYXVsdC5wbmc و فعال کردن = مجلل & S = 1f3b6c5e0a6c3f939d97e2cb9c4d616a “کلاس =” FF-OG-تصویر-قرار “>

صحبت با یک غریبه

این واقعیت که پدر و مادرم از هم جدا شده اند دیدگاه من نسبت به جهان رنگ آمیزی شده است و من با مادرم به سینما می رفتم – عکسهایی که ما آنها را صدا می کردیم. من فیلم های [بزرگسالانه] با درجه A مانند آلفی را دیدم. هیچ چیز خیلی رسوایی نیست ، اما من در سن 11 سالگی احساس نوجوانی می کردم. تلویزیون در آن زمان همه Z-Cars ، Randall و Hopkirk و The Dustbinmen بود. تلویزیون واقعا بدی است ، اما هر چند وقت یک بار به چیزی می رسید که به خوبی فیلم ها بود و بسیار پرتحرک بود. صحبت با یک غریبه

صحبت با یک غریبه یک مجموعه تلویزیونی چهار قسمتی بود که توسط جان هاپکینز برای بی بی سی نوشته شد ، در مورد یک دانشجوی کالج در اواخر نوجوانی که خود را کشته بود و اینکه خانواده چگونه با یکدیگر صحبت نمی کردند. من آن را تاریک و ناراحت کننده دیدم ، و این بسیار عمیق بود ، اما در جایی از آن عاشق جودی دنچ ، بازیگر آن شدم. او زیبایی خاصی نداشت. او با این کوتاهی مو ، ظاهری غیرمعمول داشت. چیزی در مورد او باعث شده بود احساس خنده داری کنم به طریقی که من نمی فهمم. سالها بعد ، او را ملاقات کردم و به او گفتم که در سال 1966 او را به شدت تحت فشار قرار داده ام. این تحقق یک رویا بود.

مرد جهان مرد جهان.

سال 1969 سالی بود که Fleetwood Mac’s Man of the World اکران شد و من ابتدا ساز را برداشتم. من یک گیتار داشتم که از تعطیلات در اسپانیا به عنوان سوغاتی خریداری شده بود ، اما فقط گرد و خاک را در گوشه اتاق من جمع کرد. من 14 ساله بودم و به هر دلیلی ، مرد جهان آهنگ امضای من در ذهنم شد. احساس می کردم که عاشقانه محکوم به شکست در این آهنگ است. چنان وسواس پیدا کردم که آکورد را از شخصی در مدرسه گرفتم و سه ماه روی آن کار کردم. من از پیتر گرین بسیار ممنونم زیرا این آهنگ مانند آکورد رفتن به دانشگاه است. معمولاً برای اولین آهنگ خود یاد می گیرید Shell Be Coming Round the Mountain یا Kumbaya ، My Lord یا هر چیز دیگری ، اما این آکوردهای جزئی و الگوی هارمونیک بسیار عجیبی داشت. من هنوز آهنگ را دوست دارم و هنوز هم بسیار احساساتی ام می کند. در را باز کرد. وقتی توانستم آن را پخش کنم ، فهمیدم که با چهار آکورد می توانم هر آهنگی را که دوست دارم پخش کنم و شروع به نوشتن آهنگ نیز کردم.

Motown Chartbusters Vol 3 & Tighten Up Vol 2

من قصد دارم شما را دوست داشته باشم

تا 12 سالگی ، همه چیز در مورد بیتلز و چهره های کوچک بود ، اما هنگامی که من نوجوان بودم و عاشقانه وارد شدم ، پیتر گرین و موتاون بودند. تفاوتی بین موسیقی ای که من در انظار عمومی می نواختم و موسیقی است که خودم را مخفیانه بازی می کردم و در صورتی که تصور می کردند احمق هستم به کسی نمی گفتم. من دو آلبوم داشتم که می توانستم در مهمانی های هونسلو شرکت کنم ، جایی که اگر ما سرخ می شدیم ممکن بود یک پارتی هفت واتنی و یک بطری طرفدار و لیموناد داشته باشیم. این یک عیاشی باچانی نبود. این دسته از بچه ها بودند که با موسیقی می رقصیدند. هر کسی که فیلم های من را دیده باشد ، می داند که من نمی توانم برقصم ، بنابراین من به نوعی از لبه تماشا می کردم. Motown Chartbusters Vol 3 جدید و قدیمی را مخلوط کرده است. بنابراین [Diana Ross & the Supremes and the Temptations]] I’m Gonna Make You Love Me ، که در مورد آهنگ مورد علاقه من بود ، در کنار [Marvin Gaye] من آن را از طریق Grapevine شنیدم یا [Smokey Robinson & the Miracles ‘] The Tracks of My اشک. همان جا ، شما هر نوع شکنجه عاشقانه را برای یک کودک 14 ساله دریافت کرده اید.

رکورد دیگر ، [مجموعه سوابق Trojan] Tighten Up Vol 2 ، مواردی نظیر Long Shot Kick de Bucket [و [بازگشت از جنگو] توسط افراد ناخوشایند [The Pioneers ’] را داشت. عنوان آلبوم با رژ لب روی شکم زنی با بیکینی نوشته شده بود. این بسیار هیجان انگیز بود. وقتی 16 ساله بودم ، به لیورپول نقل مکان کردم ، جایی که هیچ کس به آن موسیقی گوش نمی داد. آنها در این همه راگ پرو افتضاح بودند و فکر می کردند من از ذهنم دور نیستم.

کلنگرها کلنگرها

در دوران نوجوانی من یک دولت کارگری وجود داشت ، بنابراین به بچه های مدرن متوسطه لیستی از ادبیات طبقه کارگر را می دادند: شنبه شب و یکشنبه صبح ، بیلی دروغگو ، “نگاه به خشم” از جان آزبورن ، همراه با یک مورد امیلی برونته و یک شکسپیر. من مقاله هایم را از نسخه های فیلم آن کتاب ها نوشتم. آنها انقلابی بودند زیرا این موارد جامعه مودبانه نبود ، خام و سخت بود. این همان لحظه ای بود که شما کودکی را رها می کنید ، اما چیزی که من واقعاً دوست داشتم The Clangers بود. این مجموعه تلویزیونی برای کودکان بود اما مانند The Roundabout ، افراد مسن آن را تماشا می کردند زیرا کمی روانگردان بود. شخصیت ها روی ماه زندگی می کردند و برای صحبت از سوت کشویی استفاده می کردند. موسیقی ورنون الیوت خارق العاده بود. من به کلاسیک گوش نمی دادم ، اما این صدا شبیه بنجامین بریتن یا چیزهای دیگر بود: موسیقی برنز و موسیقی مجلسی واقعا وحشی. آنقدر تخیل در آن بود ، و مانند یک رویا بود ، و با من ماند.

دیوید آکلز دیوید آکلز داون رود.

در پایان دهه 1960 ، همه شروع به کمی شیادی کردند. پدر من [راس مک مانوس] موهایش را بلند کرد ، از مادرم جدا شده بود ، یک دوست دختر داشت و با افراد جوانتر رفت و آمد می کرد. او در حال انجام کارهای باشگاهی مردان خود بود و همیشه به دنبال آهنگ های غیرمعمول برای خواندن بود و می توانست رکوردهایی را به من گوش دهد. یکی از آنها اولین بازی دیوید آکلز با عنوان 1968 بود. من قبلاً در تاریکی ساعتها خودم این را گوش می دادم: نمی توانستم آن را با کسی به اشتراک بگذارم. آکلز مانند یک مرد به نظر می رسید. به نظر نمی رسید گری پوکت بخواند “دختر جوان از ذهن من بیرون بیاید” یا هر چیز دیگری در مراسم رژه. او صدای تجربه داشت. خیلی مالیخولیایی بود. داون رود در مورد این پسری بود که از زندان به خانه آمد تا بفهمد همسرش دوباره ازدواج کرده است. آکلس مثل اینکه در زندان بوده آواز می خواند.

توده کاتولیک

پدر همچنین به من کتاب و مجله می داد ، و من در مقاله ها از فرانتز فانون یا هربرت مارکوزه نقل قول می کردم ، بنابراین من نزد مدیر دبیری رفتم: “چطور شد که شما این مارکسیست ها را می خوانید ؟!” پدر همچنین آنچه را که معلوم شد مطبوعات زیرزمینی است به من داد – اینترنشنال تایمز یا اوز. بنابراین من می دانستم که در آنجا دنیای دیگری فراتر از ریچارد دیمبلبی با خواندن اخبار وجود دارد. در سال 1969 ، مردم جملاتی را می گفتند: “ای مرد ، تو باید کتاب مردگان تبتی را بخوانی” ، اما من با پدرم به کلیسا می رفتیم. ما عمداً به توده های لاتین خواهیم رفت حتی اگر تا آن زمان اکثر کلیساها آن را به زبان انگلیسی داشتند. در تمام دوران کودکی من به زبانی که نمی فهمیدم لیتوانی می خوانم. مثل مانترا. الویس کاستلو – بدون پرچم.

همان سال در کلوپ فولکلور در زیرزمین همان کلیسا برای اولین بار در جمع مردم موسیقی پخش کردم. تیتر اصلی ، یوان MacColl ، در ردیف اول خواب بود. بنابراین من به بالا نگاه می کردم و MacColl وجود دارد که به من گوش نمی دهد ، و من بلافاصله آکورد بعدی را فراموش کردم و همه چیز به هم ریخته بود. به نمایشگاه شو خوش آمدید! من انتقام خود را سالها بعد دریافت کردم وقتی که Pogues ‘Dirty Old Town را تهیه کردم ، که البته بسیار مشهورتر از نسخه آهنگ MacColl از آهنگ خودش بود. ها.

آلبوم Hey Clockface الویس کاستلو در 30 اکتبر با ضبط کنکورد منتشر شد

joker123 casino malaysia minyak dagu mega888 apk pussy888 xe88 joker123 super 8 ways ultimate live casino malaysia live22 malaysia mega888 apk 免费电影 casino malaysia