A < / span> نقطه ضعف ، شاید برای قدرت تخیل محض Janelle Monáe این باشد که به سختی می توان انتظارات غیرمعقول را برای هر مکالمه ای با او به ارمغان آورد. این نوازنده و بازیگر از خانه اش در لس آنجلس با تلفن در تماس است ، جایی که برای شش ماه گذشته در آنجا قفل شده است. فعالیت موسیقی Monáe تحت سلطه تصاویر علمی تخیلی ، قوس های مهیج داستان و ابداع نوعی است که باعث مقایسه وی با پرنس شده است ، نه تنها در مورد استعداد بلکه تصمیمات عجیب و غریب کمد لباس ، با پرنس ، که با او کار می کرد و می توانست پا به پا شود. برعکس ، صدای موجود در آن ساکت ، جدی و عاری از هرگونه هوی و هوس است. او همچنین بسیار جدی است. برای ارائه یک ایده: مونا 34 ساله است ، اما از او خواسته می شود که صداقت کامل داشته باشد: “من بی انتها هستم.”

او به نوعی اشتباه نمی کند. چیزی از کار مونا وجود دارد که با زمان و مکان مخالف است ، از اولین EP برجسته او در سال 2007 ، Metropolis – که در آن او ردیف آلتر اگو خود را به نام Cindi Mayweather معرفی کرد ، شخصیتی که در طول سه آلبوم از او استفاده کرد تا بررسی کند چه اتفاقی می افتد فرار از کنوانسیون – به سرود نمادین فمینیستی 2018 Pynk ، تا همکاری های او با همه از استیوی واندر تا گریمز. موسیقی او به طرز گسترده ای در طیف گسترده ای تحت تأثیر قرار می گیرد ، و تأثیرات مختلفی مانند کاباره ، الکترونیک ، رپ ، ارکسترال ، پاپ پلاستیکی و فولکلور انگلیسی را تحت تأثیر قرار می دهد ، در حالی که در یک جنبش فرهنگی قرار دارد که تاریخ سیاه را با علمی تخیلی به نام Afrofuturism ترکیب می کند. و این قبل از آن است که شما حتی به حرفه بازیگری او برسید.

مهمترین عامل توانایی در اینجا ، مونه می گوید ، این است که او سالها به عنوان یک هنرمند مستقل زیر رادار کار کرد ، و نوشتن و ضبط موسیقی را خارج از کانون توجه قرار داد. او توضیح می دهد: “من وقت داشتم که به چیزهایی که به درد من نمی خورد نه بگویم.” “من وقت داشتم خودم را پیدا کنم ، خودم را برای برخی از موانعی که سر راه من قرار دارد آماده کنم و درک کنم که داستان من قرار نیست داستان همه باشد.” اگر یک عارضه جانبی از آن سفر ، یک مقدار عظمت بدون شوخ طبعی از طرف مونه باشد ، درخشش محصول او به ارزش آن است.

” این فیلمی است که نقاط را از گذشته به امروز متصل می کند. “Monáe in Antebellum. عکس: Matt Kennedy / PR

و شکی نیست که مونا در میان متفکرترین و درگیرترین هنرمندان سیاسی نسل خود است. فیلم جدیدی که وی در آن بازی می کند ، Antebellum (قرار است در اواخر امسال اکران شود) ، یک وسیله نقلیه ترسناک است که جنبه های Get Out ، Westworld و 12 Years A Slave را ترکیبی می کند. این فیلم سخت است که بدون دادن اسپویلر می توان نوشت ، اما این یک پروژه با مفهوم بالا است که نیمی از آن در زمان برده داری در یک مزرعه در جنوب آمریکا قرار دارد ، نیمی در دنیای مدرن ، که در آن مونا نقش یک نویسنده موفق را بازی می کند که هدف یک توطئه نژادپرستانه عجیب و غریب مضامین – اینکه چگونه گذشته مرده است. اینکه نژادپرستی در آمریکا چگونه ریشه دوانده است – همیشه مورد توجه است ، به ویژه در حال حاضر ، زمانی که رئیس جمهور به عنوان بخشی از مبارزات انتخاباتی خود برای انتخاب مجدد ، ناسیونالیسم سفید را هدف قرار می دهد. مونا می گوید: “من فیلمنامه را خواندم و فکر کردم ، خوب ، این فیلمی است که نقاط را از گذشته به امروز و آینده متصل می کند.” “و اگر ما مراقب نباشیم ، آینده ممکن است چگونه باشد.”

او در مورد ریشه های برتری طلب سفیدپوست آمریکا صحبت می کند ، گفتگویی که تا همین اواخر برگزار می شود ، عمدتا در حاشیه وجود داشته است. به دنبال مرگ جورج فلوید در ماه مه ، بحث به جریان اصلی ، همراه با بحث بازپرداخت پول ، منتقل شد و در حالی که آنجا وجود دارد ، مونه می گوید ، “بسیاری از افراد در اواخر مهمانی ، من خوشحالیم که این مکالمات را داریم شما نمی توانید در مورد برتری سفیدپوستان ، نژادپرستی سیستمی ، بی رحمی پلیس صحبت کنید ، بدون اینکه در مورد برده داری صحبت کنید ، که گناه اصلی آمریکا است. اجداد من مجبور شدند به آمريكا بيايند و به طور رايگان كار كنند ، و اولين م institutionسسه پليس گشت برده بود كه به منظور شكار و كشتن افراد سياه فراري بود. بنابراین وقتی ما فریاد می زنیم ، “بازپرداخت پول پلیس” ، این همان چیزی است که ما با آن صحبت می کنیم: ما همانطور که این فیلم انجام می دهد ، به مردم یادآوری می کنیم که پلیس برای محافظت و خدمت به جامعه ما نبوده است. آنها برای ترساندن ما بودند. این سیستمی است که بر اساس آسیب دیدگی افراد سیاه پوست ساخته شده است. “

مونا در موضوع تاریخ نژادپرستانه آمریکا بسیار شیوا تر از نویسندگان Antebellum ، Gerard Bush و Christopher Renz است. این دو نفر همچنین فیلم را کارگردانی کردند و علی رغم اجرای عالی مونا ، آن احساس ارزان و استثماری دارد. خشونت جنسی هک شده است. رشد شخصیت نازک است. اگر مونئه خودش آن فیلم را می نوشت ، مظنون است این فیلم بسیار برتر بود. او یک بازیگر خوب است ، با شغلی که با بازی در Moonlight ، فیلم بردی اسکار 2016 بری جنکینز آغاز شد ، و یک سال بعد از بازی در نقش مری جکسون در Hidden Figures ، که در آن نقش ریاضیدان نزا ، در کنار تاراجی پی هنسون و اوکتاویا اسپنسر. لس آنجلس ، کالیفرنیا ، آگوست ، سال 2020 height = “5625” width = “4500” loading = “lazy”>

‘من خیلی بیشتر هستم راحت در اتاق خواندن فراتر از معاشرت در یک مهمانی جمع شده است. “ عکس: اریک کارتر / گاردین

با این حال ، مونه نویسنده است: ساکت ، هوشیار ، حساس به نوع تفاوت کاملاً نادرست ng از آخرین فیلم او. او می گوید: “من راحت تر از اینکه در یک مهمانی معاشرت کنم ، در اتاق خواندن قلاب های زنگ یا کتاب Ibram X Kendi یا تماشای ادوارد قیچی راحت ترم.” اجرا بخشی از شغل اوست – برای مثال ، در ویدئوی Pynk ، او معروف در لباس تقلید از خطوط یک ولو بزرگ ظاهر می شود. و در آثار هنری آلبوم 2010 ArchAndroid ، او یک شهر کوچک را در سر دارد – اما شخصیت او کاملاً متفاوت است.

او مقداری از این خلق و خوی را ناشی از اهل کانزاس سیتی می داند. مونا در خانواده ای بزرگ و بزرگ با وسایل محدود بزرگ شد. انگیزه او برای موفقیت از مادرش بود ، ژانت ، که وقتی مونا بزرگ می شد ، به عنوان یک نظافتچی و در مشاغل کم درآمد دیگر کار می کرد ، اگرچه علاقه های او از کودکی کاملاً به خود معطوف بود. او با آن دختر داستانی معروف کانزاس ، دوروتی گیل ، همذات پنداری می کند. “برخی اشتراکات در آنجا وجود دارد: من چشم باز دارم ، دوست دارم به تعجب و جادو ایمان داشته باشم. از کودکی همیشه خودم را به هنر می انداختم – به موسیقی ، نقاشی ، نویسندگی ، گروه کر ، تئاتر. من وارد مسابقات مونولوگ می شوم یا سعی می کنم یک نمایشنامه نویس جوان باشم. من عاشق جهان سازی بودم. وقتی در یک شهر کوچک مانند آن بزرگ می شوید ، تلویزیون و هنر واقعاً به شما کمک می کنند تا خستگی را برطرف کنید و سپس حرکت به نیویورک مانند رفتن به این جاده آجری زرد بود. ” (بعد از مدرسه ، مونا برای تحصیل در آکادمی موسیقی و نمایشی آمریکا به شهر نقل مکان کرد ، قبل از اینکه به کالج ای در آتلانتا برود.) “اما من فکر می کنم اوز در ماست.” “اوز همان کسی است که در درونش هستی ، و باید از آن استفاده کنی و از آن محافظت کنی.”

بزرگتر ، مونا احساس می کرد متفاوت از دیگران در جامعه خود است. از ویدئو برای اولین تک آهنگ خود ، Tightrope ، به بعد ، او نگاهی آندروژنیک به لباس تاکیدوی مارک تجاری خود را به لرزه درآورد و در مصاحبه ای با Rolling Stone در سال 2018 ، خود را به عنوان “یک زن سیاه پوست کوئر در آمریکا” تعریف کرد. برخی از دلپذیری باقی مانده است. کارهای مونا پر از زیر متن لزبین است – به نظر می رسید همکاری او با بازیگر و خواننده تسا تامپسون در ویدئوی Make Me Feel به طور فعال تشویق شایعاتی درباره این دو مورد است – اما شما او را نمی شنوید از این کلمه استفاده کنید ، و در مصاحبه های او صحبت های زیادی در مورد استبداد “برچسب ها” به عنوان سد راه “تکامل” وی وجود دارد. کویر اصطلاحی گشاد است که با استفاده بیش از حد ، و نه بخصوص توسط دگرجنسگرایان ، رقیق شده است – به زوج مستقیم “کوئر” بسیار مسخره شده که در بخش سبک نیویورک تایمز سال گذشته نشان داده شده است ، و نویسنده عجیب و غریب میراندا جولای (با خوشحالی با یک مرد ازدواج کرد) مراجعه کنید – من تعجب کنید که برای او چه معنی دارد؟ جنسیت یک سفر است ، نه یک مقصد. کلمه queer به من فضای رشد می دهد

“این به معنای متفاوت است. این به معنای نترسیدن از امتحان چیزهای جدید است. من همیشه بیشتر درمورد آنچه که هستم می آموزم و بیشتر و بیشتر در مورد جنسیت کشف می کنم. برای من ، این یک سفر است ، نه یک مقصد ، زیرا من اطلاعات بیشتری در مورد کسانی که دوست دارم جمع آوری می کنم. من بسیار بازتر از دبیرستان هستم. من آن موقع خودم را نمی شناختم و مجبور شدم با افراد بیشتری ملاقات کنم ، با روحیه ارتباط برقرار کنم. من فکر می کنم این کلمه به من فضای رشد می دهد. “

این نوع صحبت ها بسته به دیدگاه شما (و احتمالاً نسل شما) شما را آزاد کننده یا فرار می کنند. اما ، به هر ترتیب ، مونا ، “در حال رشد به عنوان یک بچه باپتیست در یک کشور بسیار کوچک جمهوری خواه” ، با شروع فهمیدن اینکه 100٪ دگرجنسگرا نیست ، چیزهای زیادی برای مبارزه داشت. “کسی نبود که بتوانم در این باره با او صحبت کنم. شما احساس می کنید مثل یک فرد خارجی هستید. احساس می کنی ، ای خوب ، من نمی دانم که من چگونه این مکالمه را با عزیزانم دارم وقتی همه یکشنبه ها می شنوم: اگر شما دگرجنس نیستید ، به جهنم می روید. و افرادی که از کتاب مقدس به عنوان شلاق استفاده می کنند. من سالها صرف یادگیری این شرطی سازی کردم. “

اعتماد به نفس ، مانند سابق ، کمک کرد. “من از یک گروه از زنان قدرتمند و مردسالار ، همیشه به من یاد گرفتم که برای خودم بایستم. مادرم هر کاری با آزادی و جسارت من دارد ، و این یک انتخاب فعال است. مادر من فعالانه انتخاب صدا را انتخاب می کند. هنگامی که من یک کودک خردسال بودم ، به یاد می آورم که او باید در برابر صاحبخانه های ما بایستد ، که آنها سعی می کردند دوبلکس ما را خراب نکنند ، و او همیشه به جای خواهران و برادران خود ایستادگی می کرد. اگر معلمی وجود داشت که احساس می کرد علیه من تبعیض آمیز است ، اجازه می داد صدای او در جلسه والدین و معلم مشخص شود. مادرم همیشه بسیار آزادتر و کمتر رزرو شده از من بود. “

پدر من اکنون هوشیار است. ما بهترین دوستان هستیم اما من مسائل رهائی داشتم

پدر مونا در بسیاری از دوران کودکی خود معتاد به مواد مخدر بود و بیشتر در آن اطراف نبود. “او اکنون از مصرف مواد مخدر آزاد است ، کاملاً هوشیار است ، ما بهترین دوستان هستیم. اما بزرگ شدن او در زندگی من و خارج از زندگی من بود ، بنابراین با مسائل رها شدن کنار آمدم. ” او می گوید ، وقتی که دوستان از تماس خارج می شوند ، یا همکاری کنندگان به سراغ پروژه های دیگر می روند ، همیشه برای او سخت بوده است. از نظر فکری ، او می فهمد که حرکت در بیشتر اوقات ، چیزی شخصی نیست. اما ، از نظر عاطفی ، می تواند او را به ناامنی های کودکی بازگرداند ، زمانی که پدرش هر بار برای کشش های طولانی ناپدید می شود. “من بین ادعا و پنهان شدن به عقب و جلو می روم ، زیرا درد عقب ماندن را دوست ندارم.”

گفتگوهایی که با خانواده اش درباره جنسیت خود انجام داده است سخت بودند ، عمدتا به این دلیل که او انتظار بازگشت داشت. او از مشاجره با عزیزانش متنفر است ، اما نه به همان اندازه که از پرخاشگری منفعل متنفر باشد. “همه ما می توانیم در این مورد مقصر باشیم و این یکی از حیوانات خانگی حیوان خانگی من است. من انسانهای منفعل و منفعل خود را دوست دارم ، اما این چیزی است که برای من تحریک کننده است ، زیرا من در خانواده ای بزرگ شدم که اگر چیزی برای ما آزار دهنده بود ، شما در مورد آن می دانستید. در اطراف خانه پایکوبی صورت نگرفت. خوب ، بیایید در مورد این بحث کنیم من فکر می کنم هرچه گفتگو با افرادی که شما آنها را دوست دارید و به آنها اهمیت می دهید دشوارتر باشد ، ضرورت آن برای رشد بیشتر است. “

و کی می داند ، او می گوید؛ گاهی مردم شما را غافلگیر می کنند. “من یک عمه دارم که چنین آدم شگفتی کتاب مقدس است – و بی احترامی به آنها ، من عاشق تندرهای کتاب مقدس هستم – اما او اولین شخص در کنسرت Dirty Computer بود. او همانجا در ردیف اول بود ، مرا بغل کرد و به من گفت که چقدر باعث افتخار او شده ام. این کسی بود که من اطمینان داشتم به عنوان خواهرزاده اش که دوستش دارد نگاه نمی کند. اما رابطه ما قویتر شده است. “

هنگام راه اندازی آلبوم کامپیوتر کثیف در 2018. عکس: کریستوفر پولک / گتی ایماژ برای Spotify

اولین آلبوم مونا ، The ArchAndroid ، همزمان با اولین دوره باراک اوباما در دفتر ، و او دارای استعدادی است. برای نوشتن موسیقی متناسب با خواسته های زمان. این آلبوم مفهومی همانند اولین حضور پرتحرک و جاه طلبانه بود. بازتاب وجد آمریكا در زمانهای بهتر. پس از Metropolis ، به ایده اندروید به عنوان پروکسی برای اقلیت های محروم از حق رای دادن ، از طریق انجیل ، روح و R&B جابجا شد ، به Jackson 5 اشاره کرد و به نظر می رسید طیف پاپ را خودش گسترش دهد. آنقدر ذهن آور بود ، به گونه ای ژانر و حیرت انگیز از ژانر سرپیچی می کرد ، به طوری که هنرمندی که بسیاری از شنوندگان از آن به یادگار مانده بودند دیوید بووی بود. هشت سال بعد ، کامپیوتر کثیف ، که بسیار تاریک تر و از نظر دورپردازی بیشتری بود ، هنوز هم در اطراف ایده های آزادی کار می کرد ، با احساس انرژی ، نزدیک به وجد ، در زیر سطح تاریک. در این آلبوم بود که مونا قبل از مرگش در سال 2016 با پرنس همکاری کرد ، و در نتیجه تعداد زیادی مانند جنگو جین ، که در آن موفقیت خود را جشن گرفت (“بله ، بله این قصر من است ، شامپاین در جام من / من آن را دریافت کردم همه مانند یک گروه عروسی / سرزمین عجایب پوشیده شده اند ، بنابراین نام مستعار من آلیس است “) و در ادامه حق دیگران مانند او برای تعقیب آن است.

انتخاب وی برای بازی در نقش های بازیگری به همان اندازه است لود شده. در اواخر امسال ، مونا در The Glorias ، یک زندگینامه از گلوریا استینم ، بر اساس خاطرات خود در سال 2015 زندگی من در جاده ، ظاهر می شود که در آن بازیگران مختلفی از جمله جولیان مور و آلیشیا ویکاندر در فازهای مختلف زندگی او به عنوان فمینیست بازی می کنند ، بت میدلر به عنوان فعال همکار Steinem ، بلا آبزوگ. این زمینه مشابه نمایش تلویزیونی اخیر خانم امریکا را حداقل با یک تفاوت بزرگ تحت پوشش قرار می دهد: شخصیت مونا ، دوروتی پیتمن هیوز ، که با استینم بنیانگذار مجله خانم بود و یک فعال و سازمان دهنده جامعه بود. او در خانم آمریكا ظاهر نشد ، همانطور كه ​​نسبت به استینم ، عمدتا از تاریخ خارج شده است. مونا می گوید: “به همین دلیل بازنمایی مهم است و به همین دلیل من به این فیلم بله گفتم.” گلوریا استاینم – او همینطور است. او یک نماد است

استینم خودش به مونا رفت تا از او بپرسد آیا می تواند پیتمن هیوز را بازی کند؟ این دو زن ، سالها قبل ، در یک مراسم اهدای جوایز با یکدیگر ملاقات کرده بودند ، جایی که مونا فرصت داشت از استینم تشکر کند. او می گوید: “درمورد شخصی بی انتها صحبت کنید.” “او بسیار جنجالی و درگیر آن است ، و درگیر است ، و می داند در مورد آنچه امروز می گذرد – او یک نماد است.” از نظر مونا چشمگیرترین واقعیت این بود که استینم برای نقش اصلی Pitman Hughes به شدت لابی کرد تا نقشی اساسی در فیلم داشته باشد. (مونا تلفنی با پیتمن هیوز که اکنون 82 سال دارد صحبت کرد و شنیدن “صحبت کردن در مورد رابطه اش با گلوریا ؛ چیزهایی که آنها باید تحمل می کردند” بسیار الهام بخش و از نظر حرفه ای مفید بود).

مونا همچنین بود ، زیرا پیتمن هیوز از حافظه عمومی بسیار پاک شده است ،” از گفتن داستانش بسیار هیجان زده بود. و این واقعیت که گلوریا مصمم بود که دوروتی در آن حضور دارد ، واقعاً به من اطلاع می دهد که گلوریا چه شخصیتی است. دوروتی مسئول کمک به گلوریا به عنوان یک سخنران عمومی عالی است – او ترس صحنه ای داشت ، و چون دوروتی خواننده بود ، توانست به او کمک کند. او یکی از اولین صاحبان مشاغل سیاه پوست در هارلم بود و توانست بیشتر در مورد جامعه سیاه پوستان به گلوریا بیاموزد. “

خود استینم ، شخصی است که مونا او را” پل زدن “می داند شکاف بین زنان بومی آمریکا ، زنان اسپانیایی تبار ، زنان آسیایی ، زنان سیاه پوست ، زنان سفیدپوست. من فکر می کنم در این فیلم ، شما این نوع تقاطع را در صفحه نمایش خواهید دید و چه اتفاقی می افتد که همه ما می توانیم با هم کار کنیم ، به تفاوت های یکدیگر احترام بگذاریم و درک کنیم که با هم قویتر هستیم. “

این یک چشم انداز امیدوارکننده است ، اگرچه با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده ، مونا برای بدتر شدن اوضاع آماده است. “اگر ما همچنان به آرامش بنشینیم و اجازه دهیم این رئیس جمهور برتری سفیدپوستان را تقویت كند – و نحوه برخورد او با این همه گیری ، تعداد جانهایی كه در نتیجه عدم اقدام وی از دست داده ایم – بهتر است ببینیم روزها اما روزهای مرگبارتر. امیدوارم اینقدر خسته نباشیم که اجازه دهیم آینده ما ربوده شود. “

” من رژیم قدیمی را بیرون می کشم. “ عکس: اریک کارتر / گاردین

مونا وظیفه خود را انجام داده و فقط امیدوار است که دیگران وظایف خود را انجام دهند. او می گوید ، فقط کافی نیست که در برابر نژادپرستی با آن روبرو شوید. “آیا شما به طور فعال ضد نژادپرستی خواهید بود؟ واقعاً برای زنان سیاه پوست ظاهر می شوید؟ ” وی می گوید ، میزان تحصیلات باقیمانده حیرت انگیز است ، هنگامی که در نظر می گیرید – انتخاب یک مثال واحد – اینکه “هنوز افراد سفید پوستی هستند که در مزارع عروسی انجام می دهند و عکس های آنها را به صورت آنلاین ارسال می کنند ، انگار که این یک چیز زیبا است. برای سیاه پوستان ، زمان زیبایی نبود. “

در این ماه ، کارگردانان لیزا کورتس و لیز گاربوس مستندی با نام All In: Fight For Democracy دارند. این فیلم شامل استیسی آبرامز است که در سال 2018 برای فرمانداری جورجیا کاندید شد و در میان اتهامات سرکوب رای دهندگان به رقیب جمهوری خواه باخت. این مستند تاریخچه حق رای گیری در ایالات متحده را بررسی می کند و مونا آهنگی را برای موسیقی متن ساخته است. Turntables نامیده می شود و مونا به دلیل سرود تغییر که دقیقاً مطابق با لحظه است ، به آن بسیار افتخار می کند. این یک سال عجیب و غریب بوده است ، که در آن او مجبور به یادگیری یک “سبک زندگی مجدد” و آرامش نیاز خود به همیشه کار و مشغول است. اما این آهنگ از نظر او به همان اندازه مهم است. مونا می گوید: “یک دستور کار جدید پیدا کردم / با یک رویای جدید” “من رژیم قدیمی / آزادی ، ارتفاع ، تحصیلات / آمریکا را بیرون می کشم ، دروغ هستی.”

این مطالب در اواسط و بلافاصله پس از اعتراضات “زندگی سیاهها” نوشته شده است و بلافاصله احساس می کند که برای شما تعریف کننده دوران است. “در واقع این چیزی است که احساس کردن و دیدن جدا کردن میزها – دوباره به دست حاشیه نشینی ها را حس می کند.” این چیز دیگری است ، نه فقط یک دعوت ، بلکه یک جشن. او می گوید: “من توانستم آهنگی را برای انقلاب بسازم كه هم اكنون در آن هستیم.” و شخصیت هوشیار خود را برای لحظه ای هوس و شادی می شكند. “انقلاب بدون آهنگ چیست؟”