Category Archives: Μεταφράσεις ξένων ποιημάτων

Ρόμπερτ Φροστ – «Σταματώντας στο δάσος ένα χιονισμένο βράδυ» Ξέρω ποιανού είναι αυτά τα δάσηκι ας μένει μακριά από ’δω.Εδώ σταμάτησα να δωτο χιόνι που τα ’χει σκεπάσει. Το άλογό μου έχει απορήσειπου στάθηκα στην ερημιάαυτή τη σκοτεινή βραδιάδίπλα στο ολόασπρο κυπαρίσσι. Άγριο, ανήσυχο γυρίζειτο κεφάλι σαν να ρωτάτι τρέχει. Και δεν απαντάπαρά ο αέραςContinue reading “Ο Νάσος Βαγενάς μεταφράζει ξένους ποιητές”

Από την ποιητική συλλογή Κοχυβαδάκια (Δεκαπέντε γλωσσοκεντρικά ποιήματα) (1994) Ραδιόφωνο Χαμήλωσα στο ελάχιστο τον ήχοΚι οι πρόστυχες φωνές αυτοστιγμείΑκούγονται σαν ψίθυρος αγνές•Σαν ψίθυρος μαζί με τις φωνέςΟι γλωσσικοί βιασμοί κι οι ξενισμοίΠου δεν απαριθμούνται σ’ ένα στίχο. *** Διότι αν πρέπει να ’χω τέτοια γλώσσαΜε σόου τζάκποτ ζάπινγκ και τι-βίΤην καταργώ καλλίτερα εντελώςΚι ας μείνειContinue reading “Ο έμμετρος Νίκος Φωκάς (Αφιέρωμα)”

14 Στον κόσμο, που απαράλλαχτοςμε γκρεμισμένο χάνιείνε κι έχει για πόρτες τουτη νύχτα και τη μέρα, Πόσοι, μ’ επισημότητες,αγέρωχοι σουλτάνοιδεν επεράσαν κι έφυγανξανά όλοι πέρα-πέρα. 18 Γεμάτο το ποτήρι μας,φίλε, που μας ξεδένειαπό τα μάταια βάσανακι από τα μάταια πάθη. Αύριο! Πού θάμαστε αύριο;Ποιος ξέρει! Ίσως χαμένοιμες στων αιώνων τα βουβάκαι τα σωσμένα βάθη. 23Continue reading “Ο Σωτήρης Σκίπης μεταφράζει τα ”Ρουμπαγιάτ” του Ομάρ Καγιάμ”

Ο χορός του χιονιού Στους κάμπους και στους δρόμουςπέφτει απαλά το χιόνικι αθόρυβα τριγύρωτο στρώνει. Χορεύουν οι νιφάδεςπάνω στο ουράνιο δώμακαι σμίγουν κουρασμένεςστο χώμα. Στις στέγες και στους κήπους,πάνω στις καμινάδες,σ’ άπειρες όψεις πέφτουννιφάδες. Γύρω παντού γαλήνησ’ όλη την οικουμένη.Αδιάφορος ο κόσμοςσωπαίνει. Σύντομη ιστορία Έμοιαζε σαν ποιητική οπτασία.Ντυμένη στ’ άσπρα, είχε στη μορφή τηςμιας σφίγγαςContinue reading “Ο Σωτήρης Τριβιζάς μεταφράζει Άντα Νέγκρι”

[347] Όταν η νύχτα φεύγει, κι είναιτο χάραμα τόσο κοντάπου τα κενά σχεδόν αγγίζεις –ώρα να στρώσεις τα μαλλιά, να ετοιμάσεις τα λακκάκιακαι ν’ απορήσεις τι να ήσαντα γηραιά, ξεθωριασμέναμεσάνυχτα και σε φοβίσαν.c. 1862 [419] Στο μαύρο συνηθίζουμε σκοτάδιεντέλει, όταν σβήνουνε τα φώτα•όπως κρατά ο γείτονας τη λάμπακαι πάει την Κυρία ως την πόρτα. ΠαραπατούμεContinue reading “Διονύσης Καψάλης – Κώστας Κουτσουρέλης μεταφράζουν Έμιλυ Ντίκινσον”

(Αντισταθμίζουμε σήμερα την αδικία της μη απόδοσης μηνιαίου αφιερώματος στο Γιώργο Κοροπούλη -όπως είχαμε κάνει με τους Ηλία Λάγιο και Διονύση Καψάλη-, εκκινώντας τη νέα μας στήλη με μια βουτιά στις μεταφράσεις του!) Μ. Τσβετάγεβα, «Το ποίημα του βουνού,VI» Θρηνούσε το βουνό (και τα βουνάθρηνούν στους χωρισμούς, πικρίζει η λάσπη),για τ’ απαλά θρηνούσε πρωινάπου εμείςContinue reading “Γιώργος Κοροπούλης – Από τις ”Αισθηματικές Ιστορίες” (Μέσα από τις συλλογές)”

Erotikos Logos For there is among mankind a kind of person most foolish,who despises what is at hand and strains the eyes on what is far away,chasing the impossible with vain hopes.Pindar I Rose of Fate, you sought to wound us; like a waveyou bent, like the redemption of a secret word;and beautiful was theContinue reading “Η Μαρία Υψηλάντη μεταφράζει στα αγγλικά τον ”Ερωτικό Λόγο” του Γ. Σεφέρη”

(Aπόσπασμα από το Δεύτερο Ιντερμέδιο. Μιλά ο Χορός) Δείτε το ρόδο, το ταχύ, πώς δροσερόν αρχίζεινα φαίνεται στ’ αγκάθι του και να μοσκομυρίζει.κι όμορφο δείχνει το κομπί κι αμάλαγο περίσσασαν ένα ευγενικότατο μικρό κοράσον ίσα,κ’ όσον η μέρα πορπατεί κ’ εις το βραδύ σιμώνει,φουντώνουσι τα φύλλα του κι ανοίγει και ξαπλώνει,κι αγάλια αγάλια ψύγεται καιContinue reading “Ο Γεώργιος Χορτάτσης μεταφράζει Τορκουάτο Τάσσο – Από την ”Ελευθερωμένη Ιερουσαλήμ””

Ω, χαρά μου κι ω, φως, που μπορώ και διαβάζω!Πώς η άηχη μιλιά την αγάπη θαρρύνει!Ψιθυρίζει η γραφή που με πάθος κοιτάζωκ’ έως βαθιά μου της μέρας το φως αναδίνει! Στα ξενάβρετα λόγια η φωνή σου σκορπάει,στερημένε γλυκέ, που σκιρτάς αντικρύ μου:Προσδοκώμενο φύλλο, βουβά που πετάει,με ζητεί ως η καρδιά σου κι ως να είσαιContinue reading “Η Ισιδώρα Καμαρινέα μεταφράζει Marceline Desbordes – Valmore, ”Το μπιλλιέτο””

9 Έχουν σκεπάσει τη μισή μου την ψυχήμε τις φτερούγες τους η τρέλα κι η λωλάδακαι με ποτίζουν φλόγινο κρασίκαι με καλούν στη σκοτεινή κοιλάδα. Και το κατάλαβα πως πρέπει πια να υποταχτώστην τρέλα αυτή και να υπομένωαφουγκραζόμενη το παραμιλητόπου είναι δικό μου κι έχει γίνει κιόλας ξένο. Δε θα μ’ αφήσει τίποτα να πάρωContinue reading “Ο Άρης Αλεξάνδρου μεταφράζει από το ”Ρέκβιεμ” της Άννα Αχμάτοβα”