گفته مي شود که گياه گل راعي نام انگليسي خود را از نام شواليه هاي سنت جان گرفته است که از آن در ميادين جنگ هاي صليبي براي مداواي زخم استفاده مي کردند. اين باور وجود داشت که اين گياه دافع ارواح خبيث است و به همين دليل ديوانگان را وادار به خوردن دمکرده آن مي کردند. به دليل رنگ زرد، آن را موافق مزاج صفراوي مي دانستند و براي درمان يرقان و هيستري به کار مي بردند.
اين گياه علاوه بر اين که از نظر خواص دارويي بسيار غني است، سر شاخه هاي گل دار آن نيز داراي اسانس نافذي است.
نام علمي: Hypericum perforatum
نام انگليسي: St Johns Wort
نام فارسي: علف چاي، گل راعي، هوفاريقون، گل شهناز
ريخت شناسي گياه:

گياهي است پايا، فاقدکرک، پايه چوبي، با ساقه ايستاده، در پايين چوبي، ارتفاع گياه بسته به شرايط محيطي تعيين مي شود. برگهاي تخم مرغي، دراز، پهن، در سطح زيرين کم رنگ، شامل نقاط شفاف سوراخ مانند با حاشيه اي سياه و به تعداد فراوان که در واقع کيسه هاي ترشحي مملو از اسانس هستند.
گل ها به رنگ زرد درخشان ،نسبتاً بزرگ و مجتمع در گل آذين وسيع پانيکولي، داراي پنج گلبرگ مي باشد.در گلبرگها نقاط ريز يا خطوط تيره که عبارتند از غده هاي ترشحي محتوي شيره قرمز مايل به قهوه اي ديده مي شود.
ميوه به صورت کپسول به ابعاد1-./5 ميلي متر و ريشه به طول 70سانتي متر مي باشد.

محل رويش:

اين گياه در نقاط خشک، مرغزارها و مراتع آفتاب گير مي رويد. در بريتانيا به وفور به خصوص بر روي خاک هاي آهکي مي رويد.
گل راعي اگر چه در زمين هاي بلير و حاشيه جاده ها مي رويد ولي علف هرز اختصاصي مزارع چايي است.
ايران: اين گياه در نواحي مختلف البرز، کرج، راه چالوس، شمال ايران، گيلان، لاهيجان، طالش، خراسان، مغرب ايران، بروجرد، کوه الوند و نهاوند مي رويد.(2)
زمان گلدهي:

اواخر ارديبهشت تا اواخر مهرماه
زمان برداشت سر شاخه ها: خرداد تا تير ماه

قسمت مورد استفاده:

سرشاخه هاي گلدار تازه يا خشک شده گياه
سرشاخه ها را بايد در زمان گلدهي از گياه چيد. در اين هنگام طعم آن تلخ ،کمي قابض و به طورملايم شور است.
اگر در بين انگشتان فشرده و له شود ،بوي معطر و رزيني ازآن استشمام مي شود. براي منظورهاي درماني گل را بايد زماني از گياه جداکرد که در حال طراوت يعني قبل از پلاسيده شدن باشند