فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

سير تحويل تصفيه و تخليص سرمهاي درماني:

در اوايل سرمهاي درماني كه توسط پادزهر اسب تهيه مي شد به صورت خام به مصرف مي رسيد. بدين ترتيب كه پس از تزريق دزهاي معيني از زهر به بدن حيوان و اندازه گيري ميزان پادزهر توليد شده، عمل خون گيري از اسب انجام قرار مي گرفت.

سپس خونهاي گرفته شده در استوانه هاي شيشه اي كه داخل سرپوش فلزي آنها وزنه سربي آويزان شده بود، مي گرفت.

چند ساعت پس از خونگيري وزنه سربي به آ‎رامي رها مي گرديد و خونابه به تدريج در ظرف يك تا دو روز جدا مي شد و اين وزنه با فشار روي لخته مقدار بيشتري سرم را مجزا مي كرد، سپس سرم شفاف و عاري از گويچه ها را به كمك سيفون خارج كرده و با افزودن مقداري فنل محلول در اتر، سرم را براي چند ماه تا يك سال در سردخانه رها مي كردند. در اين مدت مقدار زيادي آلبومين و پروتئين هاي غير اختصاصي رسوب مي‌كرد و پس از حذف رسوبات، سرم شفاف را پس از تعيين عيار به حجم هاي حدودي 500 تا 1000 واحد بين المللي تقسيم نموده و پس از تأييد آزمايش هاي لازم ستروني و بي ضرري و حسن اثر، محصول نهايي آماده عرضه و مصرف پزشكي مي‌گرديد.

چنين سرمي طبعاً داراي آلبومين ها و پروتئين هاي غير اختصاصي سرم اسب بود و ناگزير بدن بيمار پس از تزريق نسبت به تمامي پروتئين هاي موجود در سرم اسب حساس مي شد و استفاده از سرم اسبي براي بار دوم معمولا با عوارض و آلرژي توأم بود.

از اين رو در دهه هاي قبل از جنگ جهاني دوم مسئله تصفيه سرم و تخليص آن بسيار مورد توجه بود.

روش هاي متعددي براي تصفيه سرم به كار گرفته شده بود كه در زير به پاره اي از آن ها به طور اختصار اشاره مي شود.

در سال 1903 در انگلستان ايمري مسئله تصفيه سرم با آنزيم ها را مطرح كرد ولي از كار او استقبال زيادي نشد. چرا كه به ازاي از بين رفتن پروتئين هاي غير اختصاصي پاره اي از پروتئين هاي اختصاصي هم از بين مير فت. در سال هاي 1939-1936 پارفنچف دانشمند لهستاني بررسي هاي جالبي در ضميمه تصفيه سرم به كمك پپسين و سولفاتها در آمريكا به ثبت رساند.

در سال 1954 در انگلستان ككويك و همكاران آنها از اتر به عنوان رسوب دهنده پروتئين ها استفاده نمودند.

بنزهاف نيز روشي را ارائه كرد كه با دناتوراسيون حرارتي و Salting out كار تصفيه صورت مي گرفت.

سيستم سولفات سديم هاوو كه با افزايش تدريجي غلظت سولفات سديم در پلاسما بود نيز يكي از روش هاي تصفيه بود.

سيستم سولفات آمونيوم وودورث هم تا قبل از سيستم تصفيه با اتانل سرد يكي از كارآمدترين روش هاي تصفيه سرم درماني بود.

بعدها كوهن روش اتانل سرد را ابداع كرد كه جامع ترين روش در آمريكا بود، در اين روش با تغيير غلظت الكل اتيليك در سرما پروتئين هاي پلاسما به پنج جزء اصلي تقسيم مي شوند. مزيت استفاده از اين روش اين است كه به آساني مي توان موقع خشك كردن گلوبولينها با تبخير آزاد كرده و برطرف شوند و عيب اين روش هم اين است كه تمامي اين مراحل بايد در سرما انجام شود. و عده اي از پروتئين هاي پلاسما پس از تماس دائم با الكل خاصيت ابتدايي خود را از دست مي دهند و بي ثمر مي شوند.

تصفيه و تخليص سرمهاي درماني:

از ميان تكنيك هاي متعدد تصفيه و و تخليص پروتئين ها، روش هاي رسوبي متداولترين و با سابقه ترين روش جداسازي پروتئين هاي پلاسما محسوب مي شوند كه در مقياس وسيع جهت توليد فرآورده هاي بيولوژيك مانند سرم هاي درماني كاربرد داشته اند.

در جداسازي پروتئين هاي پلاسما با تكنيك هاي رسوبي ميزان حلاليت داراي اهميت مي باشد كه به خصوصيات حلال و ساير اجزا مخلوط پلاسما مربوط است.

مهمترين عوامل موثر بر حلاليت پروتئين ها عبارتند از: PH ، قدرت يوني، دما و ثابت دي الكتريك

رسوب دادن با تغيير PH:

يكي از ساده ترين روش هاي جداسازي پروتئين ها به طريقه تنظيم PH محلول در نقطه ايزوالكتريك پروتئين مورد نظر براي ايجاد رسوب مي باشد.

ولي از اين روش براي خارج كردن پروتئين هاي نامطلوب از مخلوط استفاده مي شود. و براي رسوب دادن پروتئين ها به دليل احتمال دناتوره شدن پروتئين ها كاربرد ندارد.