شاخص OEE که برای نخستین بار در دهه 1960 توسط «سی‌چی‌ناکایاما» در ژاپن معرفی و بکار گرفته شد، به عنوان یکی از مؤثرترین ارکان نظام نت بهره ور فراگیر TPMبوده که در برگیرنده اطلاعات فنی بسیار سودمندی برای مدیریت واحدهای تولیدی صنعتی می باشد و نقش اساسی را در شناسایی اثر بخشی تجهیزات و فعالیتهای تولیدی و انواع اتلاف های آشکار و پنهان ششگانه ، در سیستم های تولیدی ایفا می کند.

اثربخشی

با مقایسه ی تولید واقعی با اهداف و توانمندی ایده آل آن فعالیت تولیدی، بدست می آید. بنابراین اثربخشی سخنی از کارایی میزان منابع مورد استفاده برای تولید واحد مشخصی از محصول بیان می کند

در این قسمت جدولی ارائه می شود که در این جدول مراحل OEE و همچنین فاکتورهای دسترسی به تجهیزات، عملکرد و کیفیت را مطرح می نماید که اثرات عدم دسترسی به تجهیزات،کاهش سرعت و کاهش کیفیت را به ترتیب تعیین می کند:

مزاياي OEE را مي‌توان به طور خلاصه در چند مورد زير خلاصه نمود:

• بالا بردن دسترسي به تجهيزات، بهره‌وري عملکرد و هم‌چنين نرخ کيفي که همگي درجهت OEE بهينه و بهبود بخشيدن به توليد مي‌باشند.
• بهبود فرهنگ کار تيمي در راستاي بهبود عملکرد مديريت و بهره‌وري
• بهبود مهارت‌هاي نگهداري و تعميرات اپراتورها، تکنسين‌ها و مهندسان