تعداد صفحات:11

 word

مقدمه

   بيماري سل به بيماري باكتريايي مزمن ناشي از مايكو باكتريوم تو بر كلوزيس،بويس يا افريكانوم اطلاق مي شود.كه با پيدايش و تشكيل گرالونوم در بافت هاي آلوده وپيدايش حساسيت مفرط تأخيري مشخص مي گردد.معمولاً عفونت اوليه از طريق هوا و با استنشاق ذرات حاوي عامل بيماريزا عفوني كه از بيماران مبتلا به سل در هوا پراكنده شده است ودر ريه به وجود مي آيد.عفونت اوليه ناشي از بويس گاوي با خوردن شير و فرآورده هاي آن وگوشت آلوده دام ها در مجاري فوقاني تنفسي ودستگاه گوارشي عارض مي شود كه با توسعه وبهبود وضعيت صنايع شير،كنترل بهداشتي دامداري ها و كشتارگاه ها و ارتقاي سطح آموزش بهداشت در حال حاضر چندان شايع نمي باشد . انتقال عفونت از طريق خراش هاي پوستي بيشتر جنبه شغلي داشته و به ندرت ديده مي شود.باسيل يا همان بويس سل هوازي اجباري بوده ودر محل هايي از بدن كه فشار اكسيژن در آنها بالا است جايگاه مناسبي براي باسيل هستند.

مخزن بيماري در درجه اول انسان و از حيوانات گاو مي باشد.را انتقال در حال حاضر بيشتر از طريق قطرات حاوي باسيل است كه به وسيله افرادي كه سل ريوي دارند با عطسه وسرفه به اطراف پخش مي شود.ميكروب سل باقيمانده در اتاق بيمار كه با گردوقبار وزن زيادي پيدا كرده است نمي تواند بيماريزا باشد و در بيماراني كه سل ريوي دارند معمولاً حدود 2 هفته تا يكماه بعد از شروع درمان،باسيل سل دفع نمي كنند و براي اطرافيان خطر نخواهند داشت.بيماري سل از راه وسايل آلوده مانند بشقاب ووسايل مورد نياز و استفاده بيمار سرايت نمي كند.سترون سازي چنين اسباب هايي بدون ارزش بوده يا ارزش ناچيزي دارد.در حال حاضر شايع ترين منبع باسيل سل خلط بيماراني است كه گرفتار سل ريوي باشند...