فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 41

مقدمه و بيان مسئله:

مقدمه: ديابت يكي از شايع‎ترين بيماري‎هاي اندوكريني است كه به علت متغير بودن استانداردهاي تشخيص، تعيين ميزان واقعي آن دشوار است. آمار مبتلايان به ديابت در آمريكا 16 ميليون مي‎باشد و از هر 20 نفر يك نفر به ديابت ملیتوس مبتلا است. ديابت يك بيماري جدي بوده و در اثر فقدان انسولين در بدن ايجاد مي‎گردد و منجر به اختلال در گردش خون اشخاص مبتلا مي‎شود. 6-5 درصد افراد آمريكايي مبتلا به ديابت مي‎باشند. (1)

طبق آخرين آمار در جهان 171 ميليون بيمار ديابتي وجود دارد كه پيش‎بيني مي‎شود تا سال 2030، 66 ميليون نفر به اين رقم افزوده گردد. ‎(2) در اثر اين بيماري اكسيژن به ميزان كافي به بافت‎هاي بدن به خصوص پوست و به ويژه اندام‎هاي انتهايي بدن ماند پا نمي‎رسد. در اثر فاكتورهاي متعدد از قبيل استفاده از كفش تنگ، تروما و ‎… بافت صدمه ديده و اولسر (زخم) ايجاد مي‎گردد. از 16 ميليون ‌آمريكايي مبتلا، 25 درصد اولسر پا گزارش شده است. بسياري از اين جراحات بدون زمان باقي مانده و منجر به اختلالات وسيع‎تري مي‎گردد. (3)

دلايل بروز و پيشرفت زخم در بيماران ديابتي يا عوارض نوروپاتيك (اختلالات عصبي) هستند و يا ايسكميك (اختلالات خون‎رساني)، در پاي ديابتي ایسكمي و عفونت جزو مشكلات بسيار جدي بوده كه حتي ممكن است فرد ديابتي را با خطر روبه‎رو كند. در زمينه شيوع ديابت در ايران طبق آخرين آمار تعداد مبتلايان بيش از 3 ميليون نفر اعلام شده که 5/2 درصد روستايي و بيش از 5 درصد شهري‎ها را شامل مي‎شوند.

بيماري ديابت جزء بيماري‎هايي است كه در صورت ابتلاء به آن و عدم رعايت نكات ضروري مثل كنترل دائم قند خون، عوارض زيادي را به دنبال خواهد داشت و اغلب اين عوارض هم نظير قطعي عضو (پا) جبران‎ناپذير بوده و هزينه زيادي را به بيمار و كشور تحميل مي‎كند.

از آنجايي كه عفونت و زخم‎هاي پا در ديابتي‎ها نسبت به درمانهاي عادي اغلب مقاومند، روزهايي كه اين بيماران جهت درمان در بيمارستان‎ها مي‎گذرانند، بيش از زماني است كه صرف ساير درگيري‎هاي ديابت مي‎گردد. در كشور ما با توجه به اينكه آزمايش‎هاي ميكروب‎شناسي از نظر محيط كشت (به خصوص كشت بي‎هوازي) تجهيز نيستند و حجم كار به علت پلي ميكروبي بودن عفونت در آ‌زمايشگاه‎ها افزايش مي‎يابد. به اين علت ميزان اين‎گونه بررسي‎ها كمتر خواهد بود. لذا اين تحقيق در نظر دارد باكتري‎هاي شايع را در عفونتهاي پاي بيماران مراكز درماني شهيد بهشتي در تهران مورد بررسي قرار دهد تا با در دسترس داشتن آمار دقيق اين باكتريها، پزشك معالج بتواند تصميم صحيحي در تجويز آنتي‎بيوتيك مناسب بگيرد، تا منجر به آ‌مپوتاسيون جزئي و يا حتي در موارد پيشرفته آمپوتاسيون وسيع‎تر شود. اين امر خصوصاً براي مناطق دور افتاده و محروم كشورمان كه از كمترين امكان آزمايشگاهي برخوردار هستند حائز اهميت مي‎باشد و هدف ديگر اين مطالعه معطوف داشتن نظر پزشكان محترم نسبت به اهميت كشت اين چنين زخم‎ها و عفونت‎ها است.

تاريخچه:

الف) تاريخچه ديابت:

ديابت يكي از قديمي‎ترين بيماريهاي شناخته شده است. در پاپيروس عبري مربوط به 1500 سال قبل از ميلاد مسيح به علائم آن اشاره شده است. چيني‎هاي قديم علامت آن را تشنگي سيراب‎نشدني و اطباي هندي در قرن هفتم، طعم ادرار را شيرين ذكر كرده‎اند. آرتئوس ‎(Artueus) در سال 70 ميلادي به علت خاصيت پرادراري نام سيفان را برآن نهاد. پزشكان پس از اسلام ايران، با اقتباس از نام يوناني اين بيماري دربارة آن شرح داده‎اند،‌از جمله ذكرياي رازي در كتاب الحاوي و ابن سينا كه به طعم شيرين ادرار بعضي بيماران مبتلا به پرادراري اشاره نموده‎اند (5،4).

در سال 1674 توماس ويليز ‎(Thomas willis) ديابت را بيشتر مورد توجه قرار داد و دريافت كه ادرار بعضي