این محصول در قالب ورد (WORD) و قابل ویرایش در 82صفحه تهیه شده است. در بخش زیر برای اطلاع بیشتر از محتویات این فایل و اطمینان از خرید، مطالب چند صفحه آورده شده است. با مطالعه این بخش با اطمینان بیشتر خرید کنید.

لینک دانلود پایین صفحه

 مقدمه:

شوري خاك و مشكلات مربوط به آن عموماً در مناطق با آب وهواي خشك ونيمه خشك رخ مي دهد كه ميزان بارندگي جهت آبشويي املاح كافي نيست. با توجه به وسعت خشكي هاي موجود در سطح كره زمين كه معادل 5/134 كيلومتر مربع مي باشد 1.3 از كل اين زمينها در مناطق خشك وكويري قرار دارد. برطبق مطالعات آمار كوادير[1] درسال 2001 وجود بيش از نيم ميليون

(حدود106 ×560 هكتار ) خاك سديك وشورسديمي در سراسر جهان مستلزم يك مديريت بهسازي مقرون به صرفه است. كه اين رقم در كشور ما به حدود 25 ميليون كيلومتر مربع مي رسد.

با توجه به كمبود منابع مناسب براي كشاورزي وپيشروي هر چه بيشتر شوري در زمينهاي كشاورزي بهسازي اين خاكها حائز اهميت است.روشهاي مختلفي در بهسازي اين خاكها وجود دارد.

روش استفاده از فرآورده هاي جانبي  FGD [2] كه در واقع براي افزايش بهره وري وجلوگيري از خطرات ناشي از انتشار گازSO وتبديل آن به فرآورده هاي جانبي مفيد مثل گچ مي باشد كه در اصلاح خاكهاي شور و سديمي استفاده مي شود. از آنجائيكه اصلاح اين خاكها به روشهاي شيميايي مستلزم هزينه بسيار گزاف است اغلب كشاورزان درصورت امكان از روش زيست پالايي گياهي استفاده مي كنند.

كشت انواع گياهان مقاوم به شوري از جمله گياه كالارگراس كمك زيادي به كاهش CaCO3 به ESPوPHخاك كرد كه اين امر از طريق تنفس ريشه ها وآزاد شدن CO جذب نمكها وانتقال آن‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ آزاد كردن H انجام مي شودكه اين روش نه تنها از لحاظ اقتصادي بلكه از نظر حفاظت خاك وجلوگيري از فرسايش  ومخصوصاً فرسايش بادي حائز اهميت است.

فصل اول  خاكهاي مبتلا به نمك

1-1تعريف مناطق خشك

بطوركلي تعريف دقيقي براي مناطق خشك وجود ندارد. اما تعريف زير مي تواند تاحدودي راهگشا باشد:

(مناطقي كه در آنها رطوبت خاك به اندازه اي ناچيز است كه نمي توان بدون آبياري خاكهاي اين مناطق، محصولي برداشت نمود.) البته اين تعريف بدان معني نيست كه چنين مناطق اصولاً عاري از هرگونه پوشش گياهي باشند. جدول (1) حدود مناطق خشك دنيا را نشان ميدهد.

جدول (1) مساحت تقريبي مناطق خشك، نيمه خشك، بسيار خشك دنيا.

مناطق                                 وسعت                                       

  باحسابي سرانگشتي كه اين جدول در اختيار ما قرار ميدهد در مي يابيم كه حدود1.3از كل زمينهاي دنيا را بايد جزء زمينهاي خشك محسوب كنيم واز اينرو بدون آبياري، نمي توان كشاورزي وسيعي را در اين مناطق انتظار داشت. مناطق خشك بسته به ميزان بارندگي به مناطق نيمه خشك، خشك، وبسيار خشك تقسيم ميشوند. ميزان متوسط بارندگي درمناطق خشك كمتر از 35 ميليمتر مي باشد.در حالت طبيعي گسترش خاكها تحت شرايط خشك ناشي از خصوصياتي است كه از پيدايش در مناطق مرطوب متمايز مي باشد. از اينرو، خاكهاي مناطق خشك مسائل ومشكلات ويژه اي دارندكه مانع از گسترش كشاورزي پايدار ودائمي در اين مناطق مي شوند براي حل اين مشكلات كه شامل مسائلي از قبيل شوري،سديمي شدن وسميت يونها هستند، نياز به بكارگيري روشهاي اصلاحي واعمال مديريتهاي ويژه است(1).

1-2-مفهوم خاكهاي مبتلابه نمك:

خاكهاي مبتلا به شوري در مناطق خشك بسيار شايع هستند. خاكهاي كه نمكهاي محلول در آنها رشد گياهان را به مخاطره مي اندازد، خاكهاي مبتلابه نمك ناميده مي شوند. اين گروه از خاكها شامل خاكهاي سديمي وخاكهاي شور مي شوند.خاك شور به اندازه اي حاوي نمك است كه رشد غالب گياهان زراعي را تحت تاثير قرار ميدهد. در خاكهاي سديمي نيز، همين حالت وجود دارد با اين تفاوت كه در اينگونه خاكها، سديم تبادلي زياد است. خاكهاي شور-سديمي به اندازه اي نمك وسديم تبادلي دارند كه رشد اغلب گياهان زراعي را تحت تاثير قرار مي دهند.بايد بخاطر داشت كه، خاكهاي شور اغلب در مناطق خشك ونيمه خشك بوجود مي آيند، اما تمام خاكهاي مناطق خشك نيز، شور نيستند. در چنين اقليمي پتانسيل (مقادير) تبخيرو تعرق در اغلب ماههاي سال بيش از ميزان بارندگي است. در مناطق مركزي ايران، اين عدم تعادل رطوبتي ممكن است به بيش از 1500 ميلي متر در سال برسد. در چنين شرايط اقليمي، درشرايط طبيعي، آب كمتري مجال نفوذ به زمين را خواهد داشت (1) .