این محصول در قالب ورد (WORD) و قابل ویرایش در 15 صفحه تهیه شده است. در بخش زیر برای اطلاع بیشتر از محتویات این فایل و اطمینان از خرید، مطالب چند صفحه آورده شده است. با مطالعه این بخش با اطمینان بیشتر خرید کنید.

لینک دانلود پایین صفحه

در بيست و چند سال  گذشته كه مدير چند  سازمان  بزرگ بودم  همواره  يك پرسش اساسي  برايم مطرح بود كه چرا يك مدير  از مدير ديگر كارايي بهتري  دارد؟

در دوره هاي  مهندسي پاسخ اين پرسش را نيافتم  ولي پس  از آنكه  در رشته مديريت  با واژه كارآفريني (Enterprenership) آشنا  شدم ،انگيزه اي  كه داشتم  باعث شد روي اين موضوع كار كنم.

اين پرسش ها كه چرا يك فرد  از فردي ديگر موفق تر است ، يا اينكه  چرا يك شركت  عملكرد  اقتصادي بهتري از شركتي  ديگر دارد و يا اين كه  چرا  يك كشور  از كشور  ديگر پيشرفته تر  است  دريچه  جديدي برايم  باز كرد  و متوجه شدم  كه ما  در طي 40 سال  گذشته  در آشنايي ،معرفي ،فرهنگ سازي و نهادينه  كردن  موضوع كارآفريني در سطح  جامعه ،يك غفلت  استراتژيك  داشته ايم .اين مفهوم اصلا وارد  دانشگاههاي ما نشده است ،در حالي كه در  آمريكا  حدود 2000 دانشكده  در سطح ليسانس ، فوق  ليسانس  و دكترا دوره كارآفريني دارند.

بحث كارآفريني يك بحث توسعه اي است .الگو هاي  مختلفي براي  توسعه در دنيا وجود دارد،از جمله  توسعه هاي  درون زا  يا برون زا،توسعه هاي  مبتني  بر مزيت هاي رقابتي يا مبتني بر الگو هاي جمعيتي خاص ،ولي آخرين مدل توسعه در واقع  توسعه از طريق كارآفريني است .

شما  وقتي به كشوري  مثل ژاپن نگاه مي  كنيد مي بينيد  كه الگوي توسعه آن ،از مسير شركت هاي  بزرگ  بوده است .مخصوصا از دوران  روي  كار آمدن  امپراطوري  ميجي  و سقوط  حاكميت  سامورايي ها كه دولت  از طريق شركت هاي بزرگ توسعه را آغاز كرد و هولدينگ هايي مثل ميتسوبيشي ،سومي تومو،ميتسو يي ،پاناسونيك،تويوتا در اين كشور شكل گرفت .در كشورهايي مثل سنگاپور يا تايوان  مي  بينيد كه توسعه از طريق اسمي (شركت هاي كوچك و متوسط)است .