رابطه انسانيت انسان و حيوانيت او ،به عبارت ديگر رابطه زندگي فرهنگي و معنوي انسان را با زندگي مادي او ميدانيم و روشن است انسانيت در انسان اصالت و استقلال دارد، صرفاً انعكاسي از زندگي حيواني او نيست و معلوم است كه علم و ايمان دو ركن از اركان اساسي انسانيت انسان است.

در رابطه علم و ايمان از دو ناحيه ميتوان سخن گفت : يكي اينكه آيا تفصير و برداشتي كه ايمانزا و آرمانخيز باشد و در عين حال مورد تأئيد منطق باشد وجود دارد يا تمام تفكراتي  كه علم و فلسفه به ما ميدهد همه بر ضد ايمانها و دلبستگيها و اميدها و خوشبينيها است؟ ناحيه ديگر ناحيه تأثيرات علم از يك طرف و ايمان از طرف ديگر بروي انسان است. آيا علم به چيزي ميخواند و ايمان به چيز ديگري ضد آن؟ علم ما را به گونه اي ميخواهد بسازد و ايمان به گونه مخالف آن؟يا علم و ايمان متمم و مكمل يكديگرند علم نيمي از ما را مي سازد و ايمان نيمي ديگر را هماهنگ با آن؟

علم به ما روشنايي و توانائي مي بخشد و ايمان عشق و اميد و گرمي، علم و ابزار مي سازد و ايمان مقصد، علم سرعت ميدهد و ايمان جهت، علم توانستن است و ايمان خوب خواستن، علم مينماياند كه چه هست و ايمان الهام مي بخشد كه چه بايد كرد. علم انقلاب برون است و ايمان انقلاب درو‎ن، علم جهان را جها ن آدمي ميكند و ايمان روان را روان آدميت مي سازد علم وجود انسان را به صورت افقي گسترش دهد و ايمان به شكل عمودي بالا ميبرد علم طبيعت ساز است و ايمان انسان ساز. هم علم به انسان نيرو ميدهد هم ايمان اما علم نيرويي منفصل ميدهد و ايمان نيروي متصل، علم زيبايي است و ايمان هم زيبايي است علم زيبائي عقل است و ايمان زيبايي روح، علم زيبايي انديشه است و ايمان زيبايي احساس، هم علم به انسان امنيت مي بخشد و هم ايمان، علم امنيت بروني ميدهد و ايمان امنيت دروني، علم در مقابل هجوم بيماريها، سيلها، زلزله ها ، طوفانها ايمني ميدهد و ايمان در مقابل اضطرابها، تنهائيها، احساس بي پناهيها پوچ انگاريها،‌علم جهان را با انسان سازگار ميكند و ايمان انسان را با خودش.

فایل وورد و54 صفحه می باشد.