9 صفحه word | قابل اجرا در آفيس 2010 و نسخه هاي جديدتر|قابل ويرايش و آماده چاپ

بخشی از مطلب

سخن درباره عناصر موعظه اي نهج البلاغه بود ، از عنصر «تقوا» آغاز كرديم : ديديم كه از نظر نهج البلاغه ، تقوا نيروئي است روحي ،نيروئي مقدس و متعالي كه منشاء كششها و گريزهائي مي گردد ، كشش به سوي ارزشهاي معنوي و فوق حيواني ، و گريز از پستيها و آلودگيهاي مادي ، از نظر نهج‌البلاغه تقوا حالتي است كه به روح انسان شخصيت و قدرت مي دهد و آدمي را مسلط بر خويشتن و مالك «خود» مي نمايد .

تقوا مصونيت است

در نهج البلاغه بر اين معني تاكيد شده كه تقوا حفاظ و پناهگاه است نه زنجير و زندان و محدوديت . بسيارند كساني كه ميان «مصونيت» و «محدوديت» فرق نمي نهند و با نام آزادي و رهائي از قيد و بند به خرابي حصار تقوا فتوا مي دهند .

قدر مشترك پناهگاه و زندان «مانعيت» است اما پناهگاه مانع خطرهاست ، و زندان مانع بهره برداري از موهبتها و استعدادها . اينست كه علي (ع) مي‌فرمايد :

«اعملو ، عبادالله ، ان التقوي دار حصن عزيز ، و الفجور دار حصن ذليل ، لايمنع اهله ، و لا يحرزمن لجاء اليه . الا و بالتقوي تقطع حمه الخطايا» .

بندگان خدا بدانيد كه تقوا حصار و باروئي بلند و غيرقابل تسلط است و بي تقوائي و هرزگي حصار و باروئي پست است كه مانع و حافظ ساكنان خود نيست و آنكس را كه به آن پناه ببرد حفظ نمي كند ، همانا با نيروي تقوا نيش گزنده خطاكاري ها بريده مي شود .