جزوه ی راهنماي تدابير باليني در عفونتهاي آميزشي
عفونتهاي آميزشي(STI )[1] يكي از شايع‌ترين علل بيماري در جهان بوده و صدمات زيادي از نظر اقتصادي و اجتماعي به بسياري از كشورها وارد مي‌نمايند.
ظهور و گسترش عفونت HIV و اي‌دُز، تأثير بسزايي بركنترل و اداره‌كردن عفونتهاي مقاربتي گذاشته‌است
از طرف ديگر، با افزايش مقاومت دارويي در ميان پاتوژن‌هاي مربوط، مشكلات تازه‌اي نيز اضافه‌شده‌است.
در سال 1991، سازمان جهاني بهداشت(WHO) براي درمان فراگير بيماران مبتلا به STI توصيه‌هايي را منتشركرد كه شامل رژيم‌‌هاي پيشگيري و مراقبت STI و نيز عفونت HIV بود. طي گردهمايي گروه مشاوران WHO در سال 2003، درمان بيماري‌هاي آميزشي مورد تجديد نظر قرارگرفت وتوصيه‌هاي درماني با توجه به آخرين اطلاعات ارائه‌گرديد. همین روند در سال 2006 توسط CDC امریکا صورت گرفت و دستورالعمل برخورد بالینی در آن کشور بر اساس برخورد سندرومیک تدوین شد.
برای تدوین متن حاضرابتدا مطالعه مروری بر روی کلیه مقالات منتشر شده کشور در زمینه بیماریهای آمیزشی صورت پذیرفته، پیش نویس متن با استفاده از منابع پیشگفت طراحی شد. این پیش نویس در جلسه ویژه کمیته مراقبت ودرمان بیماریهای آمیزشی و با حضور اساتید بیماریهای عفونی، زنان- زایمان، اورولوژی و پوست مورد بازبینی قرار گرفت. بدیهی است با مشارکت علاقمندان در انجام تحقیقات کاربردی در زمینه شناخت عوامل اتیولوژیک مولد هر سندروم و میزان شیوع آنها به بروز سازی و ارتقاء این دستورالعمل کمک خواهد نمود و................
80 صفحه ورد
