مقاله ای کامل در مورد روستای میمند کرمان
اين مقاله 27 صفحه ای در قالب word همراه با پس زمینه صفحات و حاشیه صفحات بوده و قابل ويرايش ميباشد و به شرح کامل تمام موضوعات مرتبط با روستای میمند کرمان پرداخته است.
قسمت هایی از مقاله :
مقدمه :
روستای میمند کرمان یكی از باستانیترین سكونتگاه های بشر در جهان است كه از دوازده هزار سال پیش تا كنون همچنان پا برجاست و به حیات خود ادامه میدهد. نقوش 10 هزار ساله و سفالهای 6000 ساله از جمله مستندات مكشوفه ای هستند كه تاریخ میمند را گواهی میدهند.
معرفی میمند شهربابک
میمند شهربابک روستایی صخرهای و دستکند با چند هزار سال قدمت یادآور ایامی است که انسانها خدایان خود را در بلندای کوهها جستجو میکردند و کوه نشانه استواری و توان و پایداری و اراده شناخته میشد. این بنای دستکند باستانی، بیگمان از نخستین سکونتگاههای بشری در ایران به شمار میرود، دورانی که هنوز ایرانیان مهرپرست بودند و کوهها را مقدس میشمردند. به هر تقدیر چند هزار سال پیش از این، انسانهایی دل سنگها را شکافتند و یادگاری را به جا گذاشتند که امروزه پس از گذشت سالیان همچنان نماد عزم و اراده و اقتدار اجداد ایرانی بهشمار میرود. هنوز کسی بدرستی آگاه نیست که این مجموعه به دست چه کسانی به وجود آمده و انگیزه این مردم از ساخت چنین بناهایی چه بوده است.
در رابطه با پیدایش سازههای زیرزمینی میمند دو نظریه مطرح شده است:
- نخست این که مجموعه میمند در قرون هشتم و هفتم پیش از میلاد همزمان با قوم ماد، که در غرب ایران آثار معماری صخرهای متعددی را به یادگار گذاشتهاند، توسط گروهی از اقوام آریایی به وجود آمده است. این احتمال نیز وجود دارد که بناهای صخرهای میمند ناشی از اعتقادات آیین مهرپرستی بوده باشد چرا که یکی از ارکان این آیین مبتنی بر شکست ناپذیری و جاودانگی پدیدهها است و همین عقیده آنها را به سوی تقدیس کوهها کشانده است و معماران و حجاران میمندی که شاید آیین مهرپرستی داشتهاند، معتقدات مربوط به آیین خود را در معماری سکونتگاههای خود پیاده کردهاند.
- میمند شهربابک احتمالاً متعلق به قرون دوم و سوم میلادی است. در زمان اشکانیان در بخش جنوبی کرمان قبایل کوچ نشین به هر سو کوچ میکردند. این قبیلهها در دوره اشکانیان به طور کامل جابهجا نشده بودند و در اواخر دوره اشکانیان و اوایل دوره ساسانیان نقاط خوش آب و هوا را برای سکونت انتخاب میکردند. وجود محلی موسوم به دژ میمند، که در آن بیش از ۱۵۰ اتاق مدور سنگی ساخته شده که دخمههایی برای قرار دادن اموات بوده است به این نظریه قوت میبخشد زیرا با توجه به موقعیت این استودانها به نظر میرسد که گورستان یاد شده مربوط به دوران ساسانیان بوده است، چرا که طبق سنت آن زمان، دخمهها در منطقهای کوهستانی و به دور از شهر و محل سکونت ساخته شده بودند.
علاوه بر نظریههای فوق و بر اساس سنگ نگارهها و نقوش صخرهای موجود در این منطقه، با صحنههای شکار که دلالت بر زندگی اهالی گذشته منطقه مینماید، قدمت میمند به چند هزار سال پیش بر میگردد. مطالعات انجام شده بر سفالهای کشف شده در این منطقه نیز نشان میدهند که نمونههای یافت شده مربوط به دورههای مختلفی از جمله اشکانی، ساسانی، و اسلامی میباشند.
میمند شهربابک به دلیل استحکام دفاعی در طول تاریخ کمتر دستخوش تحولات کالبدی و اجتماعی شدهاست و بیشترین تغییر در آن مربوط به چند دههٔ اخیر میباشد. آنچه مورد اهمیت است و بی شک بر نحوه شناخت میمند اثر گذارده این است که مسکن از روی هم گذاردن سنگ و آجر و غیره پدید نیامده، یعنی در فضای باز ساخته نشده، بلکه با از میان برداشتن انبوهی از خاک شکل گرفته و انسان نیاز به خشت و آجر و ملات نداشته است، بلکه میبایست تودههایی را برمیداشته تا پناهگاه مهیا شود. به همین دلیل برای اتاق، تاقچه در اندازههای گوناگون برای جای رخت خواب، ظروف، صندوق، چراغ و … کنده شدهاست. به همین دلیل کنار دیوارهای خانههای میمند گنجه گذارده نمیشود، بلکه با کندن دیوار، حفره یا طاقچهای به وجود میآید که اشیاء و لوازم در آنها گذاشته شده یا در آنها آویزان میگردند. کل یک خانه که ممکن است شامل یک یا چند اتاق و اصطبل باشد یک «کیچه» است. یک واحد یک ورودی مشترک دارد و در پاگرد ممکن است طویله در یک سو و اتاق نشیمن در طرف دیگر باشد. همه کیچهها یک ساختار ندارند. هم اندازه و هم تعداد اتاقها متفاوت است.
و ادامه مقاله