جهان هستی و دنیایی که در آن زندگی می کنیم یک دنیای پویا و در حال تغییر است و بشر به سمتی حرکت می کند که بتواند نقشی مهم در این پویایی ایفا کند. سیستمهای RFID نمونه ای از تفکرات پیشرفته ی بشری در راستای جمع آوری و سازماندهی اطلاعات از طریق فناوریهای جدید است.

در صورت استفاده از این فناوریهای جدید، می توان عملیات جستجو در محیط های توزیع شده و نامرتب را به آسانی انجام داد و عملیات مشابه دیگری نیز انجام پذیر خواهد بود.

سابقه RFID از دهه 1930 قابل پیگیری است. البته ریشه تکنولوژی RFID به سال 1897 باز می‌گردد. زمانی که مارکونی رادیو را اختراع کرد. در دهه 1930، نیروی هوایی و نیروی دریایی ایالات متحده با مشکل شناسایی کامل اهداف زمینی در دریا و هوا روبرو شدند. در سال 1937 آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی ایالات متحده (NRL) سیستم شناسایی دوست یا دشمن(IFF) را ابداع کرد که واحدهای دوست هواپیماها را از هواپیماهای دشمن تشخیص می داد. این تکنولوژی به اساس سیستمهای کنترل ترافیک هوایی در اواخر دهه 1950 تبدیل شد. استفاده از شناسایی رادیویی در دهه 1950 به دلیل هزینه بالا و اندازه بزرگ اجزاء سیستم عموما منحصر به ارتش، آزمایشگاه های تحقیقاتی و شرکتهای تجاری بزرگ بود. طی اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 شرکتهایی نظیر Sensormatic و Checkpoint Systems کاربردهای جدیدی از RFID را با پیچیدگی کمتر مطرح کردند. این شرکتها ساخت تجهیزات مراقبت کالای الکترونیکی (EAS) را جهت حراست اموال در لباس فروشی ها و کتابخانه ها آغاز کردند. اولین سیستمهای RFID تجاری که به نام سیستمهای برچسب یک بیتی نیز شناخته می شدند، در ساخت و نگهداری ارزان بودند. برچسب ها به باطری احتیاج نداشتند و براحتی به اموال متصل می شدند تا هنگامی که به برچسب خوانی که معمولا در درب خروجی قرار داشت، نزدیک می شدند، آلارمی به صدا در می آمد.

کار روی سیستم های RFID به صورت جدی از سال 1970 آغاز شد. در سال 1972، kriofsky و Kaplan مطلبی راجع به ساختار فرستنده- گیرنده کوپل القایی انتشار دادند. این سیستم از سیم پیچ های مجزایی برای دریافت توان و فرستادن سیگنال بازگشتی استفاده می کرد. در 1979Beigel یک راه حل جدید برای سخت افزار شناسایی ارئه داد که در آن دستگاه شامل دو آنتن بود. بسیاری این سخت افزار جدید را نقطه عطفی برای RFID تلقی می کنند، زیرا تاکید زیادی بر دستگاه های کوچکتر داشت.

در سال 1970 بود که گروهی از دانشمندان در Lawrence Livermore Laboratory (LLL) متوجه شدند که یک گیرنده تنظیم شده که به وسیله یک سیگنال رادیویی تحریک شده باشد می تواند یک سیگنال کد شده رادیویی ارسال کند. همچنین سیستمی می تواند به یک کامپیوتر ساده متصل شده و برای کنترل دسترسی به عنوان یک امکان امنیتی مورد استفاده قرار گیرد. این دانشمندان این سیستم را برای کنترل دسترسی به مواد حساس در مکان نگهداری سلاح های هسته ای گسترش دادند.

طی دهه 1970 صنایعی نظیر تولید و حمل و نقل، پروژه های تحقیق و توسعه را جهت یافتن راهی برای استفاده از سیستمهای RFID مبتنی بر مدارات مجتمع آغاز کردند. کاربردهایی نظیر اتوماسیون صنعتی، شناسایی حیوانات و رهیابی وسایل نقلیه مورد توجه قرار گرفتند. در طول این دوره، برچسبهای مبتنی بر مدارات مجتمع به توسعه و قابلیت حافظه‌های قابل نوشتن، افزایش سرعت خواندن و پشتیبانی از فواصل طولانی تر مجهز شدند. بیشتر این کاربردها، مبتنی بر طراحی خاص بوده و بر اساس روشی استاندارد ساخته نمی شدند. در اوایل دهه 1980، فناوری های پیچیده تری در کاربری ها مورد استفاده قرار گرفت؛ از شناسایی ماشینهای ریلی در ایالات متحده تا رهیابی حیوانات مزارع در اروپا. سیستم های RFID همچنین در مطالعات حیات وحش مورد استفاده قرار گرفت.