نوجوانان از طریق تعامل با والدینشان یاد می گیرند چگونه روابط رضایت بخش و گرم را با همسالان خود شروع و حفظ کنند خود مختارتر شوند و آغازگر روابط اجتماعی باشند .بنابراین دلبستگی به والدین از این طریق نقش مهمی را در سازگاری اجتماعی و هیجانی نوجوان ایفا می کند .از نظر بالبی(۱۹۶۹) این کنش حمایتی دلبستگی است که در ایجاد چنین ویژگی هایی موثر است. در دوره نوجوانی رفتارهای دلبستگی اغلب به سمت چهره هایی غیر از والدین و به خصوص همسالان گرایش می یابد.