اسب در زمان‌های قدیم جایگاهی شبیه خودروهای سنگین و سبک را داشته است. از این رو، اهلی کردن اسب و هر نوع نوآوری در به کارگیری بهتر این جانور ، در واقع زندگی انسان را دگرگون می‌کرد. ایرانیان باستان در این کار پیشتاز بودند و اسب ی از نوع پرژوالکسی، که مادر همه‌ی اسب‌های امروزی به حساب می‌آید، به دست آنان رام شد.  

اهلی کردن اسب

 ایرانیان نخستین کسانی بودند که اسب را اهلی کردند. برخی از نقاشی‌هایی که بر دیوار غارهای باستانی لرستان برجای مانده است، مردان اسب سوار را نشان می‌دهند. این نقاشی‌ها به 17 هزار سال پیش باز می‌گردند. اسب را آریایی هایی نزدیک 4 هزار سال پیش از میلاد رام کردند و قوم‌های مختلف آریایی به ایران، میان‌رودان، شرق آسیا، مصر و اروپا بردند. مادها که حدود 2700 سال پیش در غرب ایران زندگی می‌کردند، در پرورش اسب مهارت زیادی داشتند. 

روش طبيعي زندگي اسب

    امروزه گله هاي اندكي آن هم در دورافتاده ترين نقاط كره زمين به زندگي ادامه ميدهند.دراين روش زندگي طبيعي و آزادانه آنها چراگاهها،سبزينه زارها،بوته زارهارا براي پيدا كردن آب و غذا در مي نوردند.زندگي در گله حافظ امنيت آنهاست و احتمال خطر قريب الوقوع را هشدار مي دهد .

     اسب وحشي بايد واكنشهاي سريعي داشته باشد

     تا  بتواند به زندگي ادامه دهد.كره هاي نو زائيده

     شده بايد به سرعت سرپا بايستند تا اگرگله رميد

     ،آنرا همراهي كنند.اسب فقط به  هنگامي كه گير

     مي افتد با لگد وسردست زدن و يا گاز گرفتن به

     دفاع بر مي خيزد.ضامن تنازع بقا در اسب شنوائي

     خوب، ديد وسيع و سرعت در فرار به هنگام لزوم است .

برخی وجوه تمايز و مشخصات اسب

...